Το ψηφιακό χάσμα, ο αποκλεισμός δηλαδή μεγάλων κοινωνικών ομάδων από τη χρήση υπολογιστών ή του Διαδικτύου, αλλάζει εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Ενώ μέχρι πρότινος αφορούσε κυρίως την ικανότητα να εκμεταλλευτούμε σωστά τις νέες τεχνολογίες, σήμερα όλο και περισσότερο αφορά την οικονομική δυνατότητα πολλών να έχουν πρόσβαση σε αυτήν. Κι όμως, στη χώρα μας, που δείχνει να κάνει βήματα οπισθοδρόμησης, λειτουργεί και αναπτύσσεται με τεχνολογίες αιχμής μια από τις μεγαλύτερες σε όλον τον κόσμο κοινότητες ερασιτεχνών της δικτύωσης.
Το Ασύρματο Μητροπολιτικό Δίκτυο Αθηνών διαθέτει περίπου 1.100 κεραίες σε ταράτσες σπιτιών στην Αθήνα.
Ο λόγος, για το AWMN, το Ασύρματο Μητροπολιτικό Δίκτυο Αθηνών, το οποίο διαθέτει περίπου 1.100 κόμβους (κεραίες) σε ταράτσες πολυκατοικιών ανά την Αθήνα και εξυπηρετεί περισσότερα από 2.000 μέλη. Πριν από λίγες ημέρες παρουσιάστηκε σε αγγλόφωνα περιοδικά και ιστοσελίδες ως μια πιθανή απάντηση στα ζητήματα προστασίας της ιδιωτικότητας των χρηστών του Διαδικτύου. Το δίκτυο, το οποίο έχει στηθεί από ερασιτέχνες-ιδιώτες χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, εκπέμπει στην μπάντα των 2,4 και 5 gigahertz, οι οποίες είναι ελεύθερες για χρήση, και παρότι ξεκίνησε σαν παιχνίδι για τους λάτρεις της γρήγορης δικτύωσης την εποχή που ακόμα είχαμε χαμηλής ταχύτητας συνδέσεις, πλέον διαθέτει τόσο προηγμένη και σταθερή υποδομή, ώστε να χρησιμοποιείται ακόμα και για ερευνητικά προγράμματα πανεπιστημίων.
Στο εμπόριο κυκλοφορούν συνδέσεις ταχύτητας έως 24 mbps, όμως στο AWMN τα δεδομένα τρέχουν με ταχύτητες έως 150 mbps, κάτι που σημαίνει ότι ένα δίωρο βίντεο υψηλής ανάλυσης μεταφέρεται σε λιγότερο από δέκα λεπτά.
«Οταν ξεκινούσαμε το 2002, λειτουργούσαμε με αυτοσχέδιο εξοπλισμό και πειραματιζόμασταν με εφαρμογές όπως ανταλλαγή αρχείων· σήμερα ο εξοπλισμός είναι τυποποιημένος και το δίκτυο πολύπλοκο, με συσκευές να υποστηρίζουν τη δρομολόγηση δεδομένων τόσο από χρήστη προς χρήστη όσο και εντός της βασικής υποδομής του (backbone). Οι υψηλές ταχύτητες ωθούν πολύπλοκες εφαρμογές που μπορεί να περιλαμβάνουν video conference, τηλεφωνία μέσω του AWMN, ζωντανή μετάδοση τηλεοπτικού σήματος κ.ά.», λέει ο Ιωσήφ Μπονιτσιόλι, πρόεδρος του σωματείου του AWMN.
Μεταξύ άλλων υπάρχει μηχανή αναζήτησης, λίστα αγγελιών, ειδικές ιστοσελίδες και εφαρμογές, που κάνουν το AWMN να φαντάζει σαν ένα μικρό Διαδίκτυο παράλληλο προς το Διαδίκτυο.
«Πολλές φορές δημιουργείται η παρανόηση πως μπορεί κανείς να συνδεθεί στο Μητροπολιτικό Δίκτυο και να αποκτήσει πρόσβαση στο Ιnternet, όμως δεν ισχύει. Το AWMN δεν είναι πάροχος σύνδεσης. Κάποια μέλη μπορούν να προσφέρουν έξοδο προς το Ιντερνετ, όμως πρόκειται για την κλασική εμπορική σύνδεση που αγοράζει κανείς από τις εταιρείες και βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια κάθε μέλους ξεχωριστά αν θέλει να δώσει ή όχι», λέει ο κ. Μπονιτσιόλι.
Το τελευταίο αποκαλύπτει και μια σημαντική πτυχή της ιστορίας: την αποκεντρωμένη διακυβέρνηση ενός οργανισμού, όπως είναι ένα ανοιχτό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο. Το μεγάλο πλεονέκτημα της συμμετοχής στο δίκτυο είναι ότι μπορεί ο καθένας να προμηθευτεί τον εξοπλισμό και να συνδέσει την κεραία του με αυτό, και να δοκιμάσει εφαρμογές που θα κυκλοφορήσουν στο εμπόριο ύστερα από χρόνια. Η γνώση και η τεχνολογία είναι το πρώτιστο ενδιαφέρον εδώ και τα υπόλοιπα βρίσκονται, όπως λένε τα μέλη του. Ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνονται αποφάσεις είναι αποκεντρωμένος.
«To σωματείο φροντίζει για τα τεχνικά θέματα καθώς και για τα θέματα συνεργασιών. Για όλα τα υπόλοιπα τα μέλη συνεννοούνται μόνα τους, αφού το δίκτυο είναι ουδέτερο. Με τον καιρό έχει αναπτυχθεί ένας κώδικας καλών πρακτικών. Αν π.χ. παραχωρήσει κάποιος σύνδεση σε τρίτο και αυτός τη χρησιμοποιήσει για να κατεβάζει μεγάλα αρχεία από το Διαδίκτυο, αυτό θεωρείται κακή πρακτική. Από την άλλη πλευρά, δεν βρέθηκε κάποιος να πει ότι δεν μπορεί να πληρώσει σύνδεση στο Διαδίκτυο χωρίς να του προσφέρουν», εξηγεί ο ίδιος. Το τελευταίο βέβαια δεν είναι συχνό, αφού η εγκατάσταση μιας κεραίας απαιτεί μια επένδυση σε εξοπλισμό που φτάνει και τα 500 ευρώ.
Πολλά μέλη του δικτύου πειραματίζονται με την ασύρματη δικτύωση γραφείων, σπιτιών, εξοχικών, δημιουργούν εφαρμογές, ενώ εσχάτως το AWMN άρχισε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Καταλωνίας για τη δοκιμή πρωτοκόλλων επικοινωνίας, που μπορεί να ενταχθούν σε εμπορικές εφαρμογές.
Διαβάστε εδώ το άρθρο του Ματθαίου Τσιμιτάκη στο kathimerini.gr
Σχόλια