Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι για τις επιχειρήσεις που λειτουργούν στη χώρα μας. Οι οποίες από την μια πλευρά, αντιμετωπίζουν ένα απίστευτο φορολογικό καθεστώς που μεταβάλλεται διαρκώς - όχι μόνο από τις κυβερνήσεις που αλλάζουν αλλά και στη διάρκεια της θητείας της ίδιας κυβέρνησης - και από την άλλη, αντιμετωπίζουν σήμερα τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας από τις κλειστές στρόφιγγες των τραπεζών, τα υψηλά επιτόκια και την σκληρή στάση τους στη χρηματοδότηση. Μοιάζει σα να θέλουν, από κοινού με την κυβέρνηση, να αφανίσουν τις επιχειρήσεις από προσώπου ελληνικής γης.
Πέραν, πάντως, της όποιας κυβερνητικής πολιτικής και τραπεζικής χρηματοδότησης, το βέβαιο είναι ότι τα πράγματα είναι δύσκολα για όλους, και πολύ περισσότερο για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες χρειάζονται τούτη τη στιγμή να επιστρατεύσουν όσο κουράγιο και αποφασιστικότητα τους έχει απομείνει και να παλέψουν για να παραμείνουν στο παιχνίδι.
Κρίσεις μπορεί να έρθουν σε οποιαδήποτε μορφή ή μέγεθος. Ωστόσο, ανεξάρτητα από τη μορφή, υπάρχει τρόπος διαχείρισης μιας κρίσης που μπορεί να έχει μακροχρόνια επίδραση σε μια επιχείρηση. Και ο τρόπος αυτός, δεν είναι άλλος, από τον προγραμματισμό. Όσο απλοϊκό και αν ακούγεται δεν είναι, διότι όπως λέει και η λαϊκή σοφία «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν».
Τι είναι αυτό λοιπόν που μπορεί να κάνει σήμερα μια επιχείρηση για να διαχειριστεί αποτελεσματικά την κρίση, που δεν είναι πάντα προβλέψιμη; Στην πραγματικότητα μπορούν να προβλεφθούν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε. Λίγη σύνεση και προγραμματισμός, μπορούν να κάνουν ακόμα και τη χειρότερη κρίση να φαίνεται πιο διαχειρίσιμη και να βελτιώσει τις πιθανότητες επιτυχούς ανάκαμψης. Το κλειδί είναι η διατήρηση του ελέγχου.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι όταν τα πράγματα είναι ρόδινα στην αγορά, το θεωρούμε δεδομένο και δεν μπαίνουμε στον κόπο να εκπονήσουμε ένα σχέδιο που θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε μια ενδεχόμενη κρίση αργότερα. Άρα, ένα απαραίτητο πρώτο βήμα, είναι ο προσχεδιασμός.
Ξεκινήστε, δημιουργώντας μια ομάδα αντιμετώπισης κρίσεων. Εάν πρόκειται για μεγάλη επιχείρηση, η ομάδα αυτή θα πρέπει να αποτελείται από ανώτερα διευθυντικά στελέχη, νομικούς και συμβούλους επικοινωνίας. Για τις μικρότερες επιχειρήσεις, η «ομάδα» μπορεί απλώς να αποτελείται από εσάς και ένα σύμβουλο δημοσίων σχέσεων καθώς και έναν εξωτερικό νομικό σύμβουλο ο οποίος θα μπορεί να είναι διαθέσιμος όταν χρειαστεί. Η ομάδα αυτή θα είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία, εκτέλεση και διαχείριση ενός σχεδίου αντιμετώπισης της κρίσης όσο αυτή εξελίσσεται. Ο σχεδιασμός και κάθε εσωτερική ή εξωτερική επικοινωνία πρέπει να υπαγορεύονται από την ομάδα αυτή. Κανείς, εκτός της ομάδας αυτής, δεν θα πρέπει να παίρνει αποφάσεις που σχετίζονται με την κρίση, ή να μιλά για λογαριασμό της επιχείρησης. Η δημιουργία μιας ενοποιημένης εσωτερικής ομάδας, είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του ελέγχου, ο οποίος αν χαθεί δυσκολεύει περισσότερο την κατάσταση.
Εξίσου σημαντικό για μια επιχείρηση που αντιμετωπίζει κρίση είναι να εκπέμπει συνεπή μηνύματα. Ενώ είναι δύσκολο να προβλεφθεί πώς θα ανταποκριθεί κάποιος σε μια κρίση που δεν έχει ακόμη συμβεί, είναι δυνατόν να προβλεφθούν δυνητικές κρίσεις βάσει του κλάδου στον οποίο ανήκει μια επιχείρηση. Επικεντρωθείτε σε γνωστά θέματα που θα μπορούσαν να προκαλέσει μια κρίση στην επιχείρηση σας και δημιουργήστε σενάρια για 8 έως 10 ενδεχόμενες κρίσεις. Χαρτογραφήστε τα σενάρια αυτά με συγκεκριμένες δράσεις και μηνύματα και προσδιορίστε τα πρόσωπα στην ομάδα που θα αναλάβουν την υπευθυνότητα και την εκτέλεση κάθε βήματος που έχει προβλεφθεί. Και κυρίως, προετοιμάστε ερωτήσεις και απαντήσεις που μπορεί να φαίνονται δύσκολες και να μη θέλετε να τις αντιμετωπίσετε, αλλά είναι αναγκαίο να είστε σε ετοιμότητα αν χρειαστεί..
Εν κατακλείδι, όταν έρχεται η κρίση το πιο σημαντικό είναι να την αντιμετωπίσουμε και να παραδεχτούμε πρωτίστως ότι έχουμε πρόβλημα. Η φυγή είναι μια φυσική αντίδραση όσο διαρκεί ο κίνδυνος, αλλά είναι συνήθως μοιραία. Αγνοώντας ένα πρόβλημα το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να το πυροδοτούμε και να αυξάνουμε τις πιθανότητες να εκραγεί στο τέλος. Δεν έχει σημασία το μέγεθος και η έκταση της κρίσης, αλλά η άμεση και ταχεία αντίδραση σε αυτή.
Διαβάστε εδώ το άρθρο του Πάνου Τσαγκαράκη στο reporter.gr
Σχόλια