Πώς είναι να ζεις στα Πετράλωνα και να δουλεύεις στο... Μανχάταν

«Η δική μου 25η Μαρτίου είναι η 4η Ιουλίου. Εργασιακά εννοώ, βεβαίως, το ποια μέρα έχω αργία». Η Δέσποινα εργάζεται σε μεγάλη αμερικανική εταιρεία χρηματοπιστωτικής διαχείρισης, η οποία έχει αργία την 4η Ιουλίου, ημέρα εθνικής γιορτής για τις ΗΠΑ.

Δεν βρίσκεται όμως στο Μανχάταν, αλλά στο σπίτι της στα Πετράλωνα. Ασκεί την τηλεργασία, εργάζεται από το σπίτι της. Οι δυνατότητες των νέων τεχνολογιών και της απευθείας άμεσης σύνδεσης μέσω υπολογιστή δημιουργεί τους όρους για να πραγματοποιούνται οι πιο σύνθετες εργασίες από μακριά.

Συγκεκριμένο ωράριο

«Το ότι εργάζομαι από το σπίτι δεν σημαίνει πως δουλεύω όποτε θέλω. Εχω συγκεκριμένο ωράριο, που πρέπει να βρίσκομαι μπροστά στον υπολογιστή. Το ωράριό μου είναι 9 το πρωί με 5 το απόγευμα, μόνο που είναι ωράριο Ανατολικής Ακτής ΗΠΑ, άρα μεταφράζεται σε... 4 το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα! Αυτό είναι και το παράπονό μου. Εργάζομαι όταν οι γνωστοί μου είναι ελεύθεροι», μας λέει η Δέσποινα, η οποία ξεκλέβει λίγο χρόνο στο οκτάωρο για να βάλει το φαγητό ή το πλυντήριο. «Εντάξει, υπάρχουν κάποια κενά που μπορείς να αξιοποιήσεις, αλλά γενικά το οκτάωρο είναι γεμάτο και συχνά εντατικό». Η Δέσποινα μπορεί να εκτιμά το γεγονός πως δεν χάνει χρόνο και χρήμα για μετακίνηση από και προς την εργασία, αλλά συχνά σκέφτεται πως της λείπει η κοινωνική ένταξη ενός χώρου εργασίας. «Η δουλειά στο σπίτι είναι πολύ μοναχική», μας λέει. Αν και η συγκεκριμένη εργασία αμείβεται καλά, το πρόβλημα είναι πως πρέπει να εμφανίζεται ως ελεύθερη επαγγελματίας, να «κόβει» δελτίο παροχής υπηρεσιών και να πληρώνει μόνη της τις αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές.

Η τηλεργασία βεβαίως περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές «ποιότητες» εργασίας· έχει ρετιρέ, έχει και κατώγια. Ο Πάρις είναι 27 χρόνων, απόφοιτος Πολυτεχνείου με ειδικότητα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Καθώς δεν μπορούσε να βρει εργασία αλλού, για ένα διάστημα έκανε βάρδιες από το σπίτι σε έναν ιστότοπο διεθνών στοιχημάτων! Μάλιστα, η βάρδια που είχε ήταν νυχτερινή: 12 τα μεσάνυχτα με 8 το πρωί. Ολο το βράδυ ξενυχτούσε ενημερώνοντας την ιστοσελίδα με αποτελέσματα και ελέγχοντας τα πονταρίσματα, μαζί με δεκάδες ακόμη άτομα διεσπαρμένα στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, των οποίων δεν γνώριζε ούτε το όνομά τους. «Ηταν εξαντλητικό. Κάθε βράδυ η ίδια μονότονη εργασία, μπροστά στον υπολογιστή. Δεν είχα όμως άλλη επιλογή, είχα ανάγκη τα χρήματα». Ο Πάρις άντεξε μερικούς μήνες. Το καθαρό ποσό που του έμενε δεν ξεπερνούσε τα 500 ευρώ, ενώ έπρεπε να καλύπτει ασφαλιστικές και φορολογικές υποχρεώσεις αυτοαπασχολούμενου.

Τα τελευταία χρόνια η δουλειά από το σπίτι έχει αναπτυχθεί στην Ελλάδα και αποτελεί μια μικρή διέξοδο από τον εφιάλτη της ανεργίας. Το μικρό κόστος και για εταιρείες και για εργαζομένους επιτρέπει ορισμένες πρωτοβουλίες. Οχι πάντα με αίσιο αποτέλεσμα. Η Κέλλυ παρέμενε άνεργη για ένα χρόνο και δημιούργησε με μία φίλη της μια επιχείρηση ηλεκτρονικών γραμματέων. Οι δύο γυναίκες, από το σπίτι τους, κρατούσαν τα ραντεβού και τις υποχρεώσεις ελεύθερων επαγγελματιών που δεν μπορούσαν να πληρώσουν για γραμματέα, αλλά είχαν ανάγκη την υποστήριξη. Η δουλειά προχώρησε στην αρχή, αλλά ποτέ δεν έφτασε στο σημείο να βγάζει ικανοποιητικό εισόδημα κι εγκαταλείφθηκε.

Μεγάλο εύρος

Το εύρος της τηλεργασίας έχει μεγαλώσει. Εταιρείες τηλεπωλήσεων ή τηλεφωνικής εξυπηρέτησης δεν λειτουργούν τα γραφεία τους όλο το 24ωρο, αλλά εκτρέπουν τις κλήσεις σε συγκεκριμένα τηλέφωνα, όπου εργάζονται άνθρωποι από το σπίτι. Υπολογίζεται πως τουλάχιστον ένας στους δέκα εργαζομένους στην Ελλάδα ασκεί τηλεργασία. Το ένα τρίτο αυτών έχει εξαρτημένη σχέση εργασίας, το ένα τρίτο κυνηγά συμπλήρωμα στο εισόδημα και το ένα τρίτο είναι αυτοαπασχολούμενοι.

Διαβάστε το άρθρο του Γιάννη Ελαφρού εδώ.