"Σε αυτό τον κόσμο, υπάρχουν δυο είδη ανδρών, οι ηγέτες και οι ακόλουθοι"

Όταν σκέφτηκα το σημερινό θέμα, δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ την περίφημη σκηνή από την ξεκαρδιστική κινηματογραφική κωμωδία του Blake Edwards, "Η επιστροφή του ροζ πάνθηρα", με τον αξέχαστο Peter Sellers και τον Hebert Lom, στη σκηνή που εξελίσσεται δίπλα από τη λιμνούλα του ψυχιατρείου, στο οποίο μετά τις όσες, μύριες, ανεπανάληπτες γκάφες του επιθεωρητή Κλουζό, κατέληξε ο προϊστάμενος του, αρχηγός Ντρέιφους.

Είναι η σκηνή όπου ο Κλουζό με την αξεπέραστη σε υποκριτική, γαλλική προφορά του, λέει στον Ντρέιφους: «αγαπητέ μου φίλε, σε αυτό τον κόσμο, υπάρχουν δυο είδη ανδρών, οι ηγέτες και αυτοί που τους ακλουθούν».

Όσο αστεία κι αν ήταν η περιγραφή του επιθεωρητή Κλουζό, άλλο τόσο, σοβαρά αληθινή είναι η διαφοροποίηση του ρόλου των ηγετών με τους άλλους. Τη δεκαετία του '20, ο John Ford, έκανε το όνειρο του πραγματικότητα προσφέροντας στους αμερικανούς πολίτες την καινοτομία της αυτοκίνησης, 70 χρόνια μετά, τη δεκαετία του '90 ο Bill Gates, δημιούργησε ίσως, τη μεγαλύτερη καινοτομία εργαλείων της σύγχρονης πληροφορικής και επικοινωνίας, τα λογισμικά της Microsoft. Και στις δυο περιπτώσεις η καινοτομία έγκειται στη μεν αυτοκίνηση, ότι έκανε τη μεταφορά των ανθρώπων από το ένα σημείο στο άλλο συντομότερη και πιο άνετη, στην άλλη, έκανε τη ζωή εκατομμύρια ανθρώπων σ' όλο τον κόσμο, πιο εύκολη και το χρόνο τους πιο παραγωγικό.

Οι ηγετικές φυσιογνωμίες των κ. Ford & Gates, πραγματοποίησαν το όνειρο τους μέσω καινοτομικών - δημιουργικών ιδεών, που ήταν απόρροια της διορατικότητας και ικανότητας που είχε ο καθένας τους, στην ανεύρεση και αξιοποίηση κάθε δυνατής πηγής, και που δεν ήταν άλλη, από την ανθρώπινη πηγή. Στη σύγχρονη καθημερινότητα των επιχειρήσεων και ιδιαίτερα αυτών της επικοινωνίας, είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς δημιουργικές - καινοτομικές ιδέες, κι αυτό, όπως πολύ σωστά επισήμανε ένας μεγάλος γκουρού της επικοινωνίας 'δύσκολα βρίσκονται, αλλά όταν βρεθούν πληρώνονται ακριβά'. Ένα άριστο παράδειγμα ηγεσίας αποτελούν οι ιδρυτές της Google Sergey Brin και Larry Page, σε άρθρο που διάβασα πρόσφατα, δήλωσαν ότι, παρακολουθώντας και συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των δικών τους προσωπικών ιδεών σε σχέση μ' αυτών που προήρθαν από τους ανθρώπους της εταιρίας, ανακάλυψαν ότι, οι ιδέες των τελευταίων είχαν μεγαλύτερη επιτυχία στην εξέλιξη της εταιρίας.

Το σημείο που πρέπει να σταθούμε στο παραπάνω παράδειγμα, είναι αυτό της αναζήτησης, διότι εδώ εντοπίζεται το χάρισμα του ηγέτη που τον βοηθά να κάνει αυτό που για τους άλλους είναι ακατόρθωτο, δηλαδή, να παροτρύνει, να ενθαρρύνει, να ζητήσει τη συμμέτοχη στη γέννηση μιας ιδέας από τους πιο απομακρυσμένους και 'άσχετους' θα τολμούσα να πω υπαλλήλους, από τα ψηλά δημιουργικά και μάρκετινγκ γραφεία.

Σήμερα, σε μια οικονομία που αναπτύσσεται, με καινοτομικές ιδέες τόσο ραγδαία, γίνεται ακόμα πιο απαραίτητη η ικανότατα των μάνατζερ στο να κατανοήσουν τη σπουδαιότητα στην ανεύρεση και αξιοποίηση δημιουργικών πηγών. Δεν υπάρχει χώρος που σήμερα να μην παρατηρεί κανείς την έλλειψη αυθεντικών, δημιουργικών ιδεών, ιδιαίτερα στους χώρους της διαδικτυακής αγοράς, της ηλεκτρονικής ψυχαγωγίας, μέχρι τη διαφήμιση και προώθηση προϊόντων - υπηρεσιών.

Το 'κλοπυράιτ', δίνει και παίρνει , παρόλα αυτά, σ' αυτό το χάος της μετριότητας που ζούμε, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν, κι ας είναι λίγες, ηγετικές εταιρίες επικοινωνίας και ηγέτες που αναπληρώνουν τη μετριότητα των άλλων, των 'ακολούθων'.

Διαβάστε το άρθρο του Πάνου Τσαγκαράκη εδώ.