Στις μέρες μας, ο σκοπός και η δήλωση αποστολής των εταιριών αναδεικνύεται σε ολοένα και σημαντικότερο παράγοντα επιτυχίας, που καθοδηγεί τις αποφάσεις και τον τρόπο λειτουργίας κάθε επιχείρησης. Είναι αλήθεια πως πολλές εταιρείες ικανοποιούνται από τη διακήρυξη και τη δημοσιοποίηση του σκοπού τους και δεν δίνουν βάση στην ουσία του σκοπού, της δήλωσης αποστολής, του οράματος και της κουλτούρας. Ενώ η συζήτηση για το σκοπό είναι ένα θετικό βήμα πέρα απ 'το να μιλάμε για κέρδος με κάθε κόστος, ο σκοπός είναι μια ανεκπλήρωτη «ρομαντική» πρόθεση που δεν ικανοποιεί κανέναν για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, αν υπάρχει απλά ως εργαλείο προβολής και κοινωνικής κάλυψης.
Δηλώνοντας γιατί υπάρχει η επιχείρησή και ποιος ο ρόλος της στο ευρύτερο περιβάλλον που δραστηριοποιείται είναι ένα καλό ξεκίνημα, αλλά η συμφωνία των αποφάσεων και του τρόπου λειτουργίας με το παραπάνω είναι το δύσκολο στοίχημα. Κατά τη λειτουργία ενός οργανισμού είναι χρήσιμο να τίθενται επί τάπητος μεγάλα ερωτήματα και να υπάρχει δημιουργική εγρήγορση σχετικά με το σκοπό, ώστε να αποκαλύπτονται νέες διαδρομές και ευκαιρίες που δεν θα προδώσουν την «ψυχή» του οργανισμού.
Ο «λόγος ύπαρξης» είναι το βαθύ νόημα που δίνει μια επιχείρηση στη δραστηριότητά της και τον τρόπο με τον οποίο καθορίζει τη χρησιμότητά της. Ανταποκρίνεται σε βασικές και καθολικές ανάγκες, όπως η προστασία, η υγεία, η ελεύθερη κυκλοφορία ή ακόμα και η φαντασία. Η εκδήλωση του λόγου ύπαρξης είναι μια συναρπαστική πράξη, διότι καθοδηγεί και ενημερώνει τις στρατηγικές επιλογές, βοηθώντας ταυτόχρονα να διακρίνει τις ευκαιρίες κινδύνου. Αποτελεί κινητήρια δύναμη δράσης και έμπνευσης για πρωτοβουλίες.
Ο λόγος ύπαρξης είναι ένα στοίχημα για τη διάρκεια: δημιουργεί μια συνοχή μεταξύ της προέλευσης της εταιρείας και του οράματος της για το μέλλον. Δεν αλλάζει κάθε τρίμηνο και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από μία απλή δράση Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης ή ένα rebranding. Είναι μια απάντηση στο τόσο σημαντικό ζήτημα του «γιατί» η εταιρεία κάνει ό, τι κάνει.
Μια εταιρεία με υψηλή συλλογική υπαρξιακή νοημοσύνη έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τη διαίσθηση, τη σκέψη και την εμπειρική γνώση για να ρωτά (και να απαντά) βαθιά ερωτήματα σχετικά με την ύπαρξη της εταιρείας. Οι ανώτερες και μεσαίες διοικητικές ομάδες κάθε επιχείρησης θέτουν ερωτήματα όπως: Ποιοι είμαστε; Γιατί είμαστε ανταγωνιστικοί; Έχουμε ένα σκοπό; Γιατί και πώς συνειδητοποιούμε; Αντικειμενικές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα απαιτούν ένα ορισμένο επίπεδο θάρρους. Δεν υπάρχει άλλωστε αμφιβολία πως τα «παλαιά αυτά μυστήρια» έχουν «ταλαιπωρήσει» την οργανωσιακή θεωρία για χιλιετίες.
Σχόλια