Οι δύο founders που δίνουν το KINITRO για μια πιο προσβάσιμη και βιώσιμη κοινωνία

Μιλήστε μας για την KINITRO, τους στόχους της και την μετεξέλιξη που προέκυψε μέσω του Labyrinth of Senses.

Γκαμπριέλα: Η KINITRO προέκυψε πράγματι από τα πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα που είχε και έχει το Labyrinth of Senses στους συμμετέχοντες από σχολεία, οργανισμούς και εταιρίες. Στόχος μας είναι, πάντα μέσω της μη τυπικής, βιωματικής μάθησης, να προσεγγίζουμε περισσότερα ζητήματα κοινωνικών δικαιωμάτων και βιώσιμης ανάπτυξης. Να προσεγγίζουμε και να αναπτύσσουμε στρατηγικές συνεργασίες με εταιρίες και φορείς που διαπνέονται από τις ίδιες αξίες με εμάς.

Στο επίκεντρο βρίσκεται η βιωματική εκπαίδευση. Τι ακριβώς είναι αυτή και ποια τα οφέλη της; Σε ποιες περιπτώσεις και με ποιους στόχους μπορεί να εφαρμοστεί;

Αριστέα: Η βιωματική εκπαίδευση, ή όπως είναι η επίσημη ορολογία, μη τυπική μάθηση (non formal education), είναι η εκπαίδευση έξω από όρια της αίθουσας. Γενικότερα, οι μορφές εκπαίδευσης είναι τρεις. Η τυπική, που έχει δομή, οργάνωση, είναι υποχρεωτική και θεσμοθετημένη. Σε αυτήν, πηγή γνώσης είναι ο δάσκαλος. Η άτυπη, που είναι τα εξωτερικά ερεθίσματα και οι εκ γενετής συνήθειες, όπως η μητρική μας γλώσσα, η υπακοή σε κοινωνικές νόρμες κτλ. Και η μη τυπική εκπαίδευση, που προάγει την απόκτηση γνώσης μέσα από το βίωμα, την ενίσχυση της ομαδικότητας και την ευαισθητοποίηση.

Ποια είναι τα projects που πραγματοποιεί η εταιρεία σας και πώς βοηθούν, αυτά, τους συμμετέχοντες; Πείτε μας μερικά παραδείγματα.

Γ: Η KINITRO έχει ως βασικό της project το Labyrinth of Senses, το βιωματικό disABILITY AWAREness workshop, ενώ παράλληλα αναπτύσσει και άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες για εταιρίες και σχολεία. Χαρακτηριστικά, έχουμε αναπτύξει τις Diversity & Inclusion Days στον χώρο εργασίας, όπου οι εργαζόμενοι έχουν την ευκαιρία να εξοικειωθούν στο περιβάλλον τους δημιουργικά, να αναπτύξουν soft skills που θα διευκολύνουν τη μεταξύ τους επικοινωνία και την προσωπική τους ανάπτυξη. Σε ό,τι αφορά τα σχολεία, οργανώσουμε δράσεις ενίσχυσης της κατανόησης και του αισθήματος της συμπερίληψης, προσεγγίζοντας πάντα τους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης.

Λειτουργώντας ως ένα εργαστήριο εξοικείωσης για την αναπηρία, πόσο εξοικειωμένη θα λέγατε πως είμαστε, τελικά, ως κοινωνία, με αυτό το θέμα;

Α: Δυστυχώς δεν είμαστε! Η εξοικείωση με την αναπηρία θα έρθει όταν ο γενικός πληθυσμός εκπαιδευτεί συστηματικά πάνω σε αυτό θέμα. Όταν μπορέσει να διώξει την αμηχανία που οδηγεί στον αποκλεισμό και να δει πέρα από τα στερεότυπα, αντιμετωπίζοντας κάθε άνθρωπο με σεβασμό! Ωστόσο, όταν ξεκίνησε το Labyrinth of Senses, το 2014, τα πράγματα ήταν σαφώς χειρότερα. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι 7.500 συμμετέχοντες αργότερα έχουμε συμβάλλει σημαντικά στην εξοικείωση με την αναπηρία, σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Έχουν σήμερα, τα άτομα με αναπηρία, ίσες επαγγελματικές ευκαιρίες; Υπάρχουν βελτιώσεις που θα πρέπει να γίνουν στον συγκεκριμένο τομέα, ακόμη και σε επίπεδο πολιτείας;

Γ: Τα Ατομα με Αναπηρία στην Ελλάδα είναι περίπου το 10% του πληθυσμού. Ξέρουμε πολλές εταιρίες που το 10% του προσωπικού τους έχει κάποια φανερή ή κρυφή αναπηρία; Η απάντηση είναι όχι. Οι βελτιώσεις είναι πολλές και εξαρτώνται από την ίδια την εταιρία και το πόσο πρόθυμη είναι να προσλάβει τον κάθε εργαζόμενο βάσει του βιογραφικού και των ικανοτήτων του. Υποχρέωση μας είναι να εκπαιδεύσουμε ποιοτικά και να παρέχουμε όλα τα απαραίτητα εργαλεία στις εταιρίες, ώστε από τη στιγμή της συνέντευξης ως την εργασιακή πραγματικότητα να είναι όλοι έτοιμοι να εργαστούν παραγωγικά, ανεξάρτητα από την αναπηρία ενός ή περισσοτέρων εργαζομένων. Αντίστοιχα από την Πολιτεία οι υπάρχοντες νόμοι θα πρέπει να προαχθούν περισσότερο.

Θα ήθελα να σταθούμε λίγο και στο θέμα της προσβασιμότητας. Λαμβάνεται σήμερα υπόψιν η ισότιμη και απεριόριστη πρόσβαση κατά τον σχεδιασμό ενός προϊόντος, μιας υπηρεσίας, μιας εγκατάστασης;

Α: Πάλι αυτό ξεκινά από την Πολιτεία. Οι αντίστοιχοι νόμοι υπάρχουν και επιβάλλουν τη φυσική και διαδικτυακή προσβασιμότητα σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Ωστόσο, για να είναι τα αποτελέσματα της όποιας προσπάθειας τα βέλτιστα, θα πρέπει να ορίσουμε την προσβασιμότητα. Κάθε χώρος θα πρέπει να είναι ειδικά διαμορφωμένος ώστε να εξυπηρετεί τους επωφελούμενούς του. Οι δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει, για παράδειγμα, να είναι καθολικά προσβάσιμες από όλους τους πολίτες. Και δεν μιλάμε μόνο για όσους έχουν κάποια αναπηρία, αλλά όλους. Αντίστοιχα, οι ιδιωτικές εταιρίες και τα σχολεία θα πρέπει να μπορούν να προσαρμόζονται στις ανάγκες εκείνων στους οποίους απευθύνονται. Σήμερα, από την εμπειρία μας, κάτι τέτοιο συμβαίνει μεμονωμένα.

Κεφάλαιο γυναικεία επιχειρηματικότητα. Μιλήστε μας για αυτό. Ποιες οι ενδεχόμενες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε; Θα προτείνατε και σε άλλες γυναίκες να ασχοληθούν με την επιχειρηματικότητα;

Γ: Η γυναικεία επιχειρηματικότητα, πόσο μάλλον προερχόμενη από δύο γυναίκες 25 και 22 ετών, έχει πολλές δυσκολίες, αλλά ακόμη περισσότερες ανταμοιβές. Σε κάθε συνάντηση, πρέπει να ξεπερνάμε, όσο πιο γρήγορα γίνεται και όταν χρειάζεται, το στάδιο της αμφισβήτησης που προέρχεται από το φύλο και την ηλικία μας, για να πείσουμε για την αξία μας. Σε εμάς αυτό είναι σχετικά εύκολο ωστόσο, μιας και τα προσωπικά μας βιογραφικά, αλλά κυρίως το πορτφόλιο της δουλειάς μας, αποδεικνύει την ποιότητα και την αξία αυτού που κάνουμε. Στόχος μας είναι σύντομα να μπορέσουμε να παρέχουμε θέσεις εργασίας και σε ανθρώπους οι οποίοι μας έχουν στηρίξει εθελοντικά ως σήμερα!

Όσον αφορά στην κοινωνική επιχειρηματικότητα, ποια είναι η εικόνα που υπάρχει στην Ελλάδα; Υπάρχει υποστήριξη και πρόσβαση στα απαραίτητα κεφάλαια; Και ποια τα οφέλη που μπορούν να υπάρξουν μέσω των κοινωνικών επιχειρήσεων;

Α: Στην Ελλάδα, η κοινωνική επιχειρηματικότητα θεωρείται συχνά υποδεέστερη του κλασσικού επιχειρείν. Ο κόσμος πιστεύει ότι γίνεται πιο πρόχειρα και με μεγάλες κρατικές διευκολύνσεις. Εμείς είμαστε εδώ, να αποδεικνύουμε καθημερινά το αντίθετο. Σχετικά με τα κεφάλαια και τις χορηγίες ιδρυμάτων, πρέπει να έχουν πρόσβαση όσοι μπορούν να τα αξιοποιήσουν με τρόπο που, μετά το πέρας της συνεργασίας αυτής, τα αποτελέσματα να συνεχίσουν να υπάρχουν και να λειτουργούν πολλαπλασιαστικά.

Εργαζόμαστε οι δυο μας και όλη η ομάδα μεθοδικά για να είμαστε βιώσιμοι και άξιοι εκπρόσωποι της κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Θέλουμε η στρατηγική ανάπτυξής μας να αποτελέσει παράδειγμα και να δώσει κίνητρο σε όσους έχουν μια ιδέα που πιθανώς θα βοηθήσει και θα έχει αντίκτυπο, να το κάνουν. Εφόσον όλες οι κοινωνικές επιχειρήσεις έχουν ως στόχο, στην εξειδίκευσή τους η κάθε μία, την κοινωνική αλλαγή και αρωγή, τότε τα οφέλη μπορούν να είναι φανερά σε κάθε πολίτη, αναλόγως των ιδιαίτερων αναγκών του.

Ποια είναι τα επόμενα βήματα για την KINITRO και ποιες οι ευκαιρίες που προκύπτουν μέσω της αναγνώρισης από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών;

Γ: Το Φεβρουάριο του 2019 βρεθήκαμε στη Βιέννη, στα γραφεία του ΟΗΕ, κατόπιν της διάκρισής μας ως «Καινοτόμος, καλή πρακτική για την Αναπηρία» για το 2019. Η διάκριση αυτή είναι σίγουρα παγκόσμια, με συμμετέχοντες στο συνέδριο από 80 χώρες, αλλά και εθνική, δεδομένου ότι είμαστε ο μοναδικός οργανισμός στην Ελλάδα με αυτόν το τίτλο. Αποτελεί για εμάς πιστοποίηση της υψηλής ποιότητας υπηρεσιών που προσφέρουμε και είναι τεράστια χαρά να συνοδεύει την KINITRO η διάκρισή αυτή από την αρχή της λειτουργίας της.

Στα επόμενα βήματά μας είναι να δουλέψουμε προς μια πιο προσβάσιμη και βιώσιμη κοινωνία ίσων ευκαιριών, πάντα εξυπηρετώντας τις εκάστοτε ανάγκες μέσα από tailor-made εργαστήρια και εκπαιδεύσεις. Η ομιλία μας στις 11 Μαΐου στο TEDxPanteionUniversity αποτέλεσε εφαλτήριο ακόμη περισσότερος κόσμος να γνωρίσει την KINITRO και να συνδεθεί μαζί μας, αν κι αυτός πιστεύει στις αξίες της συμπερίληψης, της προσβασιμότητας και θέλει να αποτελεί και ο ίδιος δίαυλο επικοινωνίας αυτών των αξιών, ατομικά ως εθελοντής, μέσω της εταιρίας ή όποιας άλλης δράσης του.