Business as usual. Mία έκφραση που αναφέρεται στις κλασσικές και δοκιμασμένες μεθόδους, τα θέσφατα και τις ιερές αγελάδες που ισχύουν στον χώρο των επιχειρήσεων.
Aπό τα τέλη της δεκαετίας του 1800, αυτή η έκφραση αναφέρεται στις ώρες λειτουργίας των καταστημάτων. Η έκφραση έγινε δημοφιλής κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Οι πολιτικοί της Μεγάλης Βρετανίας θεωρούσαν ότι ο πόλεμος δεν θα διατάρασσε το εμπόριο και τις επιχειρήσεις. Οι ηγέτες διαβεβαίωναν το κοινό ότι οι επιχειρήσεις θα λειτουργούσαν ως συνήθως.
Από τότε, η έκφραση ταυτίστηκε με την εφαρμογή διαχρονικών πρότυπων σκέψης και λήψης αποφάσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε θετικά και κερδοφόρα αποτελέσματα. Στις μέρες μας, βέβαια, ποιο usual είναι η έκφραση «Business Unusual», για να δείξει πως η καινοτομία και η αντισυμβατική σκέψη είναι απαραίτητη για την επιτυχία και πώς κλασσικές συνταγές δεν έχουν εγγυημένα αποτελέσματα.
Το αβέβαιο και χαοτικό επιχειρηματικό περιβάλλον του σήμερα με την ανταγωνιστικότητα στο ζενίθ προστάζει για αναθεώρηση καθιερωμένων τακτικών και προσεγγίσεων. Η καινοτομία γίνεται το ζητούμενο για τις περισσότερες επιχειρήσεις. Και μιλάμε για τη σφαιρική οριοθέτηση της καινοτομίας που μπορεί να αφορά προϊόντα αλλά και τρόπο εξυπηρέτησης, τρόπο διανομής, τρόπο στησίματος ενός καταστήματος ή τρόπο επιλογής και προσέλκυσης του κατάλληλου προσωπικού.
Η λέξη καινοτομία και δημιουργικότητα έχει γίνει ένα από τα κλισέ της αγοράς αλλά και της ακαδημαϊκής κοινότητας, η οποία προσπαθεί να βάλει σε ορισμένα καλούπια τη διαδικασία γέννησης και αξιοποίησης πρωτότυπων και αντισυμβατικών ιδεών. Η βούληση για εγκαθίδρυση μίας ενδοεταιρικής κουλτούρας που δεν θα λογοκρίνει και δεν θα στοχοποιεί ιδέες πέρα της περπατημένης είναι η στέρεα βάση ενός οργανισμού που καινοτομεί και αλλάζει πριν αναγκαστεί να αλλάξει.
Φυσικά και η καινοτομία έχει ρίσκο και δεν ενδείκνυται σε κάθε περίπτωση, ούτε είναι πανάκεια. Κάποιες φορές, business as usual προσεγγίσεις μπορεί να έχουν τα ιδανικότερα αποτελέσματα. Η επιδίωξη της καινοτομίας και της δημιουργικότητας ως αυτοσκοπός και όχι ως μέσο επίτευξης αποτελεσμάτων είναι μία μοντέρνα περιοριστική πεποίθηση.
Οι συνθήκες της αγοράς, οι ανάγκες και το προφίλ του μεταλλασσόμενου καταναλωτή και όλες οι εκφάνσεις του εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος είναι αυτές που θα οδηγήσουν, μετά από κριτική εξέταση, στην επιλογή τρόπων και μέσων ώστε να επιτευχθούν αποτελέσματα που θα ικανοποιούν όλες τις ομάδες ενδιαφερόμενων. Καμία τεχνική δεν είναι a priory κατάλληλη ή μη, καινοτόμα ή συντηρητική, απαρχαιωμένη ή μοντέρνα. Όλη η διαδικασία διοίκησης και επιβίωσης είναι ένα πείραμα, με δεδομένες όμως συνθήκες, που πρέπει να πετύχει.
Σχόλια