Ηγεσία και ανάπτυξη. Ποτέ μην πιστέψεις ότι γνωρίζεις αρκετά
Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν υπάρξει τρεις διαφορετικές τάσεις όσον αφορά στην οργάνωση της διοίκησης των επιχειρήσεων. Την δεκαετία του 80 η τάση του Manager υπήρξε πολύ ισχυρή, μιας και χρειαζόταν κάποιος που έπρεπε να είναι υπεύθυνος στο να γίνονται τα πράγματα σωστά. Την δεκαετία του 90, επειδή τα πάντα άλλαζαν και έπρεπε να ηγηθούμε και όχι απλά να διοικούμε, εμφανίστηκε η τάση της ατομικής ηγεσίας.
Τη σημερινή εποχή βρισκόμαστε στην τάση της ηγεσίας ομάδας, επειδή η ηγεσία είναι πολυφασική και πολυεπίπεδη και δεν μπορεί ένας ηγέτης να τα κάνει όλα καλά.
Ο John Maxwell κορυφαίος στον κόσμο σε θέματα ηγεσίας, λέει πως ποτέ οι επιχειρήσεις δεν έχουν αρκετούς ηγέτες. Αυτό που εννοεί είναι, πως ένας οργανισμός, για να μπορέσει να επιτύχει τους στόχους του, θα πρέπει να δημιουργήσει ηγέτες σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας.
Όχι «ηγέτες θέσης-τίτλων» αλλά ηγέτες που ασκούν επιρροή.
Μιας και η ηγεσία είναι επιρροή.
Στην πραγματικότητα λοιπόν είτε βρισκόμαστε στην κορυφή ενός οργανισμού, είτε είμαστε στη μέση της ιεραρχίας, είτε στις χαμηλότερες κλίμακες, αν πραγματικά θέλουμε να γίνουμε ηγέτες, θα πρέπει να κάνουμε τις εξής δύο ερωτήσεις.
Τι κάνουμε για να αναπτύξουμε τον εαυτό μας και τι κάνουμε για να αναπτύξουμε τους ανθρώπους γύρω μας.
Σε ένα ευμετάβλητο επιχειρηματικό και εργασιακό περιβάλλον, που οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες, η γνώση που έχουμε αποκτήσει, πολλές φορές δεν είναι αρκετή στο να μας φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε μερικές φορές, πως ενώ δουλεύουμε σκληρά δεν προχωρούμε. Δεν έχουμε αυτό που θα θέλαμε να έχουμε.
Σας φαίνεται οικείο;
Υπάρχει ένα σημαντικό κριτήριο στο να έχουμε μια επιτυχημένη πορεία, που πάρα πολλοί άνθρωποι αγνοούμε ή ίσως δεν του δίνουμε την πρέπουσα σημασία.
Πέρα από τον παράγοντα της προσωπικής ανάπτυξης, η επιτυχημένη πορεία στηρίζεται σε δύο βασικούς πυλώνες.
Ο πρώτος πυλώνας είναι γνωστός και έχει να κάνει με τη γνώση. Για να κάνουμε τη δουλειά μας καλά, θα πρέπει να έχουμε τις γνώσεις και τις ικανότητες, για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της θέσης. Εάν είμαστε προγραμματιστές, πρέπει να γνωρίζουμε τις «γλώσσες» με τις οποίες εργαζόμαστε. Αν είμαστε επιχειρηματίες, πρέπει να γνωρίζουμε την αγορά μας και πως να την εξυπηρετήσουμε. Εάν είμαστε δικηγόροι, πρέπει να έχουμε πλούσια γνώση της νομοθεσίας.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι η εξέλιξη. Και η εξέλιξη απαιτεί την μετά-γνώση. Δηλαδή την επικαιροποίηση της γνώσης. Αυτό είναι το σημαντικό κριτήριο της επιτυχίας. Κάποιοι θεωρούν ότι έχουν τη γνώση που χρειάζονται και αυτό αρκεί.
Αρκεί όμως αυτό;
Για να απαντήσουμε σε αυτό, χρειάζεται να απαντήσουμε ειλικρινά σε μια απλή ερώτηση. Θα πηγαίναμε σε έναν επαγγελματία που έχει να ανανεώσει τις γνώσεις του εδώ και 20 χρόνια;
O Albert Einstein αναφέρει πως «Τη στιγμή που σταματάς να μαθαίνεις, ξεκινάει ο θάνατος σου». Τι αληθινή δήλωση!
Αν λοιπόν κάποιος είναι στέλεχος σε τομείς οι οποίοι μεταβάλλονται με ταχύτατους ρυθμούς, όπως η Διοίκηση Επιχειρήσεων, ο τομέας του Marketing και των πωλήσεων και ο τομέας των Δημοσίων Σχέσεων, είτε κάποιος έχει ένα γενικό πρώτο πτυχίο και εργάζεται ή έχει μια επιχείρηση, η επικαιροποίηση της γνώσης, είναι αυτή που θα τον κάνει να ξεχωρίσει.
Η επικαιροποίηση της γνώσης θα πρέπει να είναι στοχευμένη, πιστοποιημένη, πρακτική, άμεσα εφαρμόσιμη και να συμπεριλαμβάνει εκτός από τις βασικές αρχές και τις νέες τάσεις της αγοράς.
Πάρα πολλές φορές υπερβάλουμε για το χθες, υπερεκτιμούμε το αύριο και υποτιμούμε το σήμερα. Αν κάνουμε σήμερα το καλύτερο που μπορούμε, βάζουμε τις βάσεις για ένα εξαιρετικό αύριο.
Το καλύτερο λοιπόν που μπορούμε να κάνουμε σήμερα, είναι να εξελιχθούμε. Να αναλάβουμε την ευθύνη της ανάπτυξης μας, ΕΜΕΙΣ, ανεξάρτητα από τις συνθήκες, μιας και αυτό τελικά είναι που θα κάνει την διαφορά.
Και δεν μιλάμε μόνο για την ανάπτυξη στον επαγγελματικό μας τομέα. Μιλάμε και για ανάπτυξη σε προσωπικό επίπεδο.
Γιατί είναι βέβαιο ότι πρέπει να γίνουμε καλοί σε αυτό που κάνουμε, αλλά θα πρέπει πάνω από όλα να γίνουμε εξαιρετικοί σε αυτό που είμαστε.
Σχόλια