Ευθυγράμμιση δράσεων και αποτελεσμάτων: Το ζητούμενο των επιχειρήσεων

Το ζητούμενο των επιχειρήσεων είναι να μπορέσουν να ευθυγραμμίσουν αυτές τις τρεις (3) συνιστώσες, ώστε στο τέλος κάθε μέρας να νιώθουν ότι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Ότι λειτούργησαν αειφορικά. Ότι παρήγαγαν αλλά και υλοποίησαν ιδέες που τους εκφράζουν και ταυτόχρονα εκφράζουν και άλλους συνανθρώπους τους. Να νιώθουν ότι απαντούν στις προκλήσεις της εποχής γρήγορα και αποτελεσματικά. Το ζητούμενο των επιχειρήσεων και άρα των ανθρώπων είναι να καταφέρουν να ευθυγραμμίσουν τις δράσεις τους με τα αποτελέσματα που θέλουν να έχουν βάσει του σκοπού τους.

Και φυσικά, δεν αναφέρομαι σ’ εκείνες τις επιχειρήσεις και άρα σε εκείνους τους ανθρώπους που αποζητούν το εύκολο και γρήγορο κέρδος, που πατούν επί πτωμάτων για να αναδειχθούν και να επιβάλλουν την ηγεμονία τους εις βάρος των συνανθρώπων τους αλλά και του περιβάλλοντος.

Αναφέρομαι σε όλους εκείνους που έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο μόνος τρόπος για να υπάρχουν, τόσο οι ίδιοι αλλά και οι επόμενες γενιές, είναι να δημιουργούν «μεγάλες στιγμές» που μένουν στην ιστορία, που αλλάζουν θετικά την πραγματικότητα για όλους.

Αυτές οι επιχειρήσεις, αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, θέλουν…

• oι ιδέες τους και τα προϊόντα/υπηρεσίες στα οποία μετασχηματίζονται να είναι μετα-καινοτόμα.
• oι συνάνθρωποι τους να τους πιστέψουν ώστε να καταφέρουν να πετύχουν στόχους πολύ μεγαλύτερους από τους ίδιους.
• την αφοσίωση από τους πελάτες τους, τους συνεργάτες τους, τους ανθρώπους των ομάδων στις οποίες ανήκουν, ώστε να χτίζουν όλοι μαζί ένα καλύτερο αύριο.
• την προσοχή, που πηγάζει από την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση. Να τους παίρνουν στα σοβαρά, να τους ακούν και να μοιράζονται ιδέες, σκέψεις, απόψεις, με άνεση και χωρίς φόβο.
• την επιβεβαίωση με τη μορφή ενός «μπράβο», μιας ανταμοιβής, για να έχουν το κουράγιο να συνεχίσουν την προσπάθεια.
• πραγματικά να νοιάζονται οι άλλοι γι’ αυτούς.

Τα θέλουν όλα αυτά. Όμως πολλές επιχειρήσεις, πολλοί άνθρωποι, ενώ ξεκινούν με όρεξη και όραμα, επενδύοντας χρόνο και χρήμα στις ιδέες τους και στις δράσεις τους, τελικά δεν καταφέρνουν να επιτύχουν την πολυπόθητη βιωσιμότητα. Γιατί (σε αντιστοιχία με αυτά που θέλουν)…

• δεν μπαίνουν στη θέση των συνανθρώπων τους. Δεν ενσυναισθάνονται. Δεν επιδεικνύουν υψηλή Συναισθηματική Νοημοσύνη.
• δεν καταφέρνουν να κάνουν τους άλλους να τους εμπιστευτούν λόγω του ότι κινούνται με βάση την προχειρότητα και την τυχαιότητα.
• δεν δείχνουν τον απαραίτητο σεβασμό. Δε δημιουργούν το δικό τους κώδικα ηθικής βασισμένο στη δικαιοσύνη και την αειφορία.
• δεν καταφέρνουν να παράξουν αληθινή αξία, διότι, είτε μιμούνται ό,τι υφίσταται, είτε δεν μπορούν να την προσφέρουν και να την κάνουν γνωστή (την αξία) αποτελεσματικά εκεί που πρέπει.
• φοβούνται να πάρουν ρίσκα τη στιγμή που πρέπει ώστε η απόδοση της επένδυσής τους να είναι αυτή που θέλουν αλλά και έχουν ανάγκη. Δεν τολμούν το διαφορετικό και συνεχίζουν να κάνουν ό,τι έκαναν, ακόμα κι αν δεν τους αρέσει.
• τα προϊόντα/υπηρεσίες που παράγουν δεν προσφέρουν κάποιο ιδιαίτερο νόημα στις ζωές των συνανθρώπων τους αλλά και του πλανήτη Γη ώστε να νοιάζονται να τους ακολουθήσουν.

Δεν φτάνει μόνο να βρούμε το «Γιατί-Πώς-Τι» μας. Θα πρέπει να τα ευθυγραμμίσουμε με το να μην πέφτουμε στην παγίδα των προαναφερόμενων πρακτικών και τρόπων δράσης. Έτσι μόνο θα έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε. Και υπάρχουν τρόποι για να τα καταφέρουμε!