Μήπως η κατάτμηση της ζωής μας σε προσωπική και επαγγελματική είναι επικίνδυνη; Μήπως η συνεπαγόμενη αναζήτηση ισορροπίας είναι, αντί για βοηθητική, αποπροσανατολιστική;
Μήπως ο παραπάνω διαχωρισμός, αντί να ανοίγει ένα παράθυρο στη σύνδεση, διαιωνίζει την σύγκρουση «επαγγελματικής και προσωπικής ζωής»; Μήπως το μήνυμα που υποσυνείδητα παίρνουμε είναι ότι η δουλειά δεν μπορεί παρά να είναι το καθημερινό μας κάτεργο και η προσωπική ζωή η ανακούφιση που φυσικό είναι να χρειάζεται κάποιος μετά από την καταναγκαστική εργασία;
Μήπως θα ήταν χρήσιμη μια επανατοποθέτησή μας; Αντί δηλαδή να αναζητούμε χρόνο και χώρο για προσωπική ζωή, προκειμένου να πάρουμε ανάσα από την ασφυκτική δουλειά μας, να αναζητούμε μια ζωή που η εργασία, η οικογένεια, τα χόμπι, η διασκέδαση θα είναι όλα εκφράσεις της προσωπικής μας ποιότητας και των ικανοτήτων που διαθέτουμε;
Η ζωή είναι μία και δεν αναγνωρίζει διαχωρισμούς. Απλά, μας προσφέρει διαφορετικά μετερίζια για να δοκιμάσουμε και να επικοινωνήσουμε μια γκάμα ικανοτήτων μας, να υλοποιήσουμε διαφορετικά έργα και να συνδεθούμε βαθιά και ουσιαστικά με διαφορετικούς ανθρώπους. Μήπως η αντίληψη της ολικής ποιότητας στη ζωή μας είναι τελικά πιο χρήσιμη από την ισορροπία μεταξύ του προσωπικού και του επαγγελματικού «κομματιού» της;
Εκατοντάδες άνθρωποι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχουν βιώσει μια ξεχωριστή άσκηση μου με τον τίτλο «Dream House», το Ιδανικό Σπίτι. Είναι μια άσκηση που το πρόγραμμα Butterfly Way Ελλάδας έχει προτείνει στο διεθνές δίκτυο Butterfly Connection, το οποίο την έχει εγκρίνει και την έχει πιστοποιήσει. Η ουσία αυτής της άσκησης είναι ότι δείχνει πως τα ζητούμενα από κάθε άνθρωπο σε συναισθηματικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο είναι παρόμοια τόσο στην «προσωπική» όσο και στην «επαγγελματική» ζωή. Η προσπάθειά μας, λοιπόν, ίσως θα έπρεπε να εστιάζεται σε αυτό: στο να αξιοποιήσουμε τις διαφορετικές εκφάνσεις της ζωής μας για μια ενιαία δημιουργία που χαρακτηρίζουν την μοναδικότητα του καθένα μας και συνιστούν το αποτύπωμά μας στο κόσμο, όπως έλεγε κι ο Αριστοτέλης.
Υπάρχουν άνθρωποι, γυναίκες κατά το πλείστον, που δηλώνουν οικιακά, κάνουν εξαιρετική δουλειά, είναι πλήρως αφοσιωμένες στη «προσωπική» ζωή, αλλά μπορεί να ασφυκτιούν και να νοιώθουν αποδυναμωμένες μέσα σ αυτή. Υπάρχουν άνθρωποι τόσο πιεσμένοι από την «επαγγελματική» ζωή που νοιώθουν ότι δεν έχουν περιθώρια ξεκούρασης, έκφρασης κλπ. Αν το καλοσκεφτούμε, αυτό που φταίει δεν είναι ούτε «η προσωπική» ούτε «η επαγγελματική» ζωή αλλά το ότι συχνά επιτρέπουμε να συντονιστούμε πλήρως με ένα «πρέπει» που επιβάλλεται απ` έξω, αντί να τολμήσουμε να δούμε σαφώς τις επιθυμίες και τις δυνατότητές μας και να τις εντάξουμε ισότιμα με τις υποχρεώσεις στη ζωή μας.
Τελικά, μήπως το κλειδί είναι αυτό; Να διερευνήσουμε, να αναγνωρίσουμε και να χωρέσουμε στη ζωή μας τις επιθυμίες, τις ικανότητες και τα χαρίσματά μας με ένα γενναιόδωρο τρόπο και να πάψουμε να ασχολούμαστε με ψευδο-διαχωρισμούς και εξισορροπητικά εργαλεία που μόνο πρόσθετο βάρος και πόνο μπορούν να προκαλέσουν; Η απόφαση να δούμε ξεκάθαρα τις επιθυμίες τα δυνατά μας σημεία (κι όχι μόνο τις υποχρεώσεις) είναι δική μας. Η εμπειρία έχει δείξει πως και εφικτή είναι και συνιστά αυτό που διαφοροποιεί τους πραγματικά επιτυχημένους στη ζωή.
HR PROFFESIONAL, Φεβρουάριος 2019 / Τεύχος 161
Σχόλια