Ζούμε σε μια εποχή που το σύστημα ζητάει δημιουργικότητα και καινοτομία για να παράγει περισσότερο οικονομικό κέρδος για τους λίγους. Ζούμε σ’ ένα σύστημα όπου ο άνθρωπος είναι το κέντρο, ως το «εξυπνότερο» είδος πάνω στη Γη (ή ακόμα και στο Σύμπαν).
Ζούμε σ’ ένα σύστημα όπου το «εξυπνότερο» είδος της Γης λειτουργεί με τον πιο ανόητο τρόπο καταστρέφοντας την ίδια του τη «φωλιά», το οικοσύστημα στο οποίο υπάρχει και λειτουργεί, το οποίο αποτελείται από ζώα, φυτά και φυσικά τους συνανθρώπους του, στο όνομα της φιλελεύθερης αέναης ανάπτυξης.
Σε όλα τα projects που υλοποιώ, που σχετίζονται με θέματα επιχειρηματικότητας αλλά και προσωπικής εξέλιξης, κεντρικό ρόλο παίζει η έννοια της αληθινής αειφορίας, γιατί αποτελεί μέρος του γιατί υπάρχω. Ο κόσμος έχει ιδέες, θέλει να παράγει κι άλλες, να γίνει δηλαδή πιο δημιουργικός και να τις υλοποιήσει παράγοντας καινοτόμα προϊόντα/υπηρεσίες, που τις περισσότερες φορές είναι «αναλώσιμα», γιατί έτσι εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Η αέναη ανάπτυξη, καταστρέφοντας τον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Όμως, αυτό που πάντα λέω είναι: «θα έχει νόημα να παράγουμε ιδέες και να τις υλοποιούμε σ’ έναν πλανήτη νεκρό, όπου δεν θα υπάρχουν άνθρωποι που θα τις χρησιμοποιούν; Πού δεν θα υπάρχουν φυσικοί πόροι; Πού δεν θα υπάρχει η ζωή όπως την ξέραμε (αν θα υπάρχει);»
Ζούμε σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν μετονομαστεί από πολίτες σε καταναλωτές και ζητούν όλο και περισσότερα χωρίς να ξέρουν το γιατί (υποσυνείδητα αλλά και συνειδητά αρκετοί το ξέρουν αλλά κάνουν τα στραβά μάτια).
Ζούμε στην εποχή των μεγάλων προβλημάτων όπου η «more than financial crisis», η φτώχεια και η διαφθορά, ο πόλεμος και η μετανάστευση κάνουν πάρτι. Το παγκόσμιο αγαθό της επισιτιστικής ασφάλειας και της ασφάλειας των υδάτινων πόρων δεν είναι καθόλου παγκόσμιο, ακόμα και στις υποτιθέμενα ανεπτυγμένες χώρες. Η βιοποικιλότητα εξαφανίζεται. Η κλιματική αλλαγή και η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι μία πραγματικότητα με τεράστιες άσχημες επιπτώσεις που τις βιώνουμε στο πετσί μας (όσο και αν ο Trump και το συνάφι του το αρνούνται γιατί δεν τους βολεύει).
Ζούμε στην εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, στην εποχή της προηγμένης τεχνολογίας, και παρ’ όλα αυτά, ένα μεγάλο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην υγεία.
Και ξαναλέω! Το σύστημα στο οποίο ζούμε και είμαστε συνδιαμορφωτές του ζητάει καινοτόμα προϊόντα/υπηρεσίες, από καινοτόμες επιχειρήσεις, προωθώντας μια επιχειρηματικότητα που βασίζεται στο Δαρβινικό ανταγωνισμό και στην καταστροφή της Φύσης.
Αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα είναι ότι κανένας άνθρωπος - και άρα καμία επιχείρηση, κανένα project, καμία ιδέα - δεν θα μπορεί, στο άμεσο μέλλον, να επιτύχει όταν ο κόσμος καταστρέφεται.
Και πού καταλήγουμε;
Ζούμε τελικά στην εποχή της αποτυχίας της φαντασίας. Χρησιμοποιούμε την εμπράγματη φαντασία μας, δηλαδή τη δημιουργικότητά μας, για να καταστρέφουμε και όχι για να παράγουμε αληθινή αξία.
Τα σύγχρονα συστήματά μας και οι προηγμένες γνώσεις μας, οδηγούν σε καινοτομίες οι οποίες έχουν και μία «μαύρη» πλευρά, που αποτυγχάνουμε όμως να τη δούμε και που οδηγεί στη γένεση μεγάλων προβλημάτων, όπως αυτά που προαναφέρθηκαν.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της υπερβολικής ανάπτυξης, κάνουμε χρήση, ως επί το πλείστον, της «σκοτεινής» πλευράς της φαντασίας. Χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας ή με λάθος τρόπο, προς λάθος κατεύθυνση δηλαδή ή και καθόλου.
Ενώ έχουμε μπροστά μας τα δεδομένα και πολλές φορές ακόμα και τις αποδείξεις για το τι πρόκειται να συμβεί, ενώ έχουμε και τα εργαλεία εκείνα που θα μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε ιδέες που αντιστρέφουν το «κακό», ή που κάνουν το λιγότερο «κακό» ή που κάνουν μόνο το «καλό», τελικά αδυνατούμε να σχεδιάσουμε λύσεις για να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση σχετικά προβλέψιμη (ειδικά εκ των υστέρων) και ανεπιθύμητη (αυτός είναι και «ορισμός» της αποτυχίας της φαντασίας σύμφωνα με τη Wikipedia, όμως θεωρώ ότι δεν είναι μόνο αυτό και γι’ αυτό γράφω κι αυτό το άρθρο).
Και γιατί λειτουργούμε έτσι;
Γιατί πολύ απλά δεν μας νοιάζει. Κλείνουμε τα μάτια και κοιτούμε τις ζωούλες μας, κλεισμένοι μέσα στη ζώνη άνεσής μας.
Ξεχάσαμε πώς να είμαστε δημιουργικά και παραγωγικά περίεργοι. Έχουμε παραδοθεί στη μετριότητα. Ξεχάσαμε πώς να ζούμε μια «προσεκτική» ζωή, εξετάζοντας τις πράξεις μας και παράγοντας ιδέες για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, τόσο τα δικά μας όσο και των άλλων. Παραμένουμε στην επιφάνεια και δεν εμβαθύνουμε. Κάνουμε like στο Facebook σε φωτογραφίες που σουβλίζουμε κατσίκια και όχι σε άρθρα που μας ανοίγουν τα μάτια και το μυαλό.
Πιστεύουμε στην τύχη και κλείνουμε τα μάτια στα επιστημονικά δεδομένα της κβαντικής φυσικής που μας αποδεικνύουν ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε την πραγματικότητα που θέλουμε… αρκεί να το θέλουμε, γιατί τα δυναμικά που υφίστανται εκεί έξω είναι απεριόριστα.
Μη αναλογιζόμενοι τις πράξεις μας και πιστεύοντας στην «μοίρα», οδηγούμαστε στη μη ανάληψη ευθύνης και τελικά σε μία κατάσταση μη αποδοχής των γεγονότων, των δεδομένων.
Έτσι επέρχεται η μαζική τύφλωση και ύπνωση. Έτσι επιφέρουμε την ανισορροπία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας αλλά και στον πλανήτη μας. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να «ξυπνήσουμε» από το λήθαργο πριν είναι πολύ αργά. Πρέπει να μετατραπούμε σε ανθρώπους αειφορικούς, με υψηλά επίπεδα συναισθηματικής, οικολογικής και ψηφιακής νοημοσύνης.
Να εξασκήσουμε την περιέργειά μας και να χρησιμοποιήσουμε όλα τα εργαλεία της επιστήμης των ιδεών, του business, της φυσικής, της οικολογίας, του system thinking, έτσι ώστε να θέτουμε συνεχώς όσες περισσότερες ερωτήσεις μπορούμε για να βρούμε δημιουργικές και μετα-καινοτόμες λύσεις στα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας και του πλανήτη μας.
Η φαντασία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο γιατί οι ιδέες είναι αυτές που τον αλλάζουν και χρειάζεται η φαντασία για να παραχθούν νέες, χρήσιμες και αειφορικές ιδέες που σέβονται το περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Ζούμε σε μία εποχή που η δημιουργικότητα περνάει κρίση. Κι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη γραμμική εκπαίδευσή μας και στην ιδιαίτερη έμφαση που έχει δοθεί από τον κορπορατισμό στο θέμα του «ταλέντου» και των hard skills, ενώ αυτό που χρειαζόμαστε πρωτίστως είναι η καλλιέργεια των soft skills.
Θα πρέπει να ξαναβάλουμε τη φαντασία μας σ’ εκείνες τις ράγες που οδηγούν στη θετική αλλαγή.
Η φαντασία, μαζί με την ενοποιημένη βιωματική γνώση και με την ύπαρξη ενός mindset που διέπεται από τη θέληση για βαθιά έρευνα και για γρήγορη και αποτελεσματική υλοποίηση, μπορεί να πετύχει πολλά. Κι αυτό αποδεικνύεται στην πράξη από την ύπαρξη ανθρώπων και άρα ιδεών που μετατρέπονται σε projects επιχειρηματικά ή μη, τα οποία αλλάζουν το ρου των επαναλαμβανόμενων αρνητικών συμβάντων της ιστορίας των ανθρώπων.
Όντως ζούμε στην εποχή των μεγάλων στιγμών και πρέπει να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων. Να αποδείξουμε ότι η Φύση ήξερε τι έκανε όταν μας δημιουργούσε ως μέρος της. Να αποδείξουμε ότι είμαστε κι εμείς ευφυείς όπως και η Φύση!
Ας σπάσουμε όλοι τους κανόνες του συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε κι ας χρησιμοποιήσουμε την εμπράγματη φαντασία μας για να δημιουργήσουμε έναν νέο κόσμο, στον οποίο θα θέσουμε εμείς τους κανόνες οι οποίοι θα προκύπτουν από τη Φυσική Τάξη.
Σχόλια