10yearschallenge: 10 αξίες για να μην γίνουμε κάποτε άγνωστοι μεταξύ γνωστών!

Όπως η μαμά μου λέει «θα ανοίξω το internet» για να ενημερωθώ – και φυσικά, κάθε φορά που ακούω το συγκεκριμένο ρήμα, ένα ίχνος από αστείο λακκάκι πάει να σχηματιστεί στο πρόσωπο μου - έτσι κι εμείς (millennials), μπορεί να έρθει μια στιγμή στο μέλλον να λέμε «θα μπω στον νέο κόσμο» να δω τι γίνεται και κάποιος μικρότερος να γελάει με αυτή τη φράση. Όχι τόσο γιατί δεν θα είναι cool. Αλλά γιατί μπορεί να μην ισχύει καν. Δηλαδή, να έχουν αλλάξει τόσο ραγδαία τα πράγματα, που οι μόνοι που μπορούν να καταλάβουν τώρα το πως θα είναι ο κόσμος μας σε δέκα χρόνια να είναι οι σχεδιαστές τεχνολογικής εμπειρίας. Και πάλι με ερωτηματικό!

Ας επικεντρωθούμε προς στιγμήν στο χαμογελάκι της επόμενης γενιάς. Που σαν να το βλέπω ζωγραφισμένο, σχεδόν καπαρωμένο και ακίνητο στην άκρη του προσώπου αλλά και του μυαλού. Δεν είναι εικόνες από κάποια ταινία τύπου «Επιστροφή Στο Μέλλον». Είναι μια ζωή από τα προσεχώς. Όπως όμως όλα τα πράγματα έχουν και οφείλουν να έχουν μια δαρβινική εξέλιξη, καλό είναι οι κρυφές ματιές προς το μέλλον να θυμίζουν κάτι σχετικό και από τους «Νεάντερταλ» του σημερινού παρελθόντος.

Που δεν είναι άλλοι από τους Millennials, τους GenZers και ο κοινωνιολογικός χορός του χρόνου καλά κρατεί! Τις πρώτες ουσιαστικές γενιές με ψηφιακή οπτική αλλά και γεμάτη συναίσθημα καρδιά. Ακόμα! Στο χέρι των επόμενων - ή δεν ξέρω που αλλού - είναι να μη χαθεί το δεύτερο σκέλος της προηγούμενης πρότασης. Γιατί δεν θα μπορούσα εύκολα να φανταστώ ένα challenge με όρους άνισους για την αντίληψη μου αλλά συνηθισμένους σε επίπεδο ρουτίνας για την τεχνολογική ταυτότητα του ψηφιακού αποτυπώματος.

#10yearschallenge λοιπόν, με δέκα προσωπικές αξίες και ποιότητες που καλό είναι να σημειωθούν γιατί μπορεί να αισθανθούμε κάποια στιγμή άγνωστοι μεταξύ γνωστών και αρκετά παράταιροι στο νέο πλαίσιο επαγγελματικών συνθηκών μεταξύ ανθρώπου, διαδικασίας, τεχνογνωσίας και τεχνολογίας:

1. Δουλειά: Ποια είναι η δουλειά μας; Είναι σίγουρα αυτή; Ποια η έννοια της δουλειάς στην εργασία που κάνουμε; Πως θα είναι η μορφή της σε λίγα χρόνια; Γιατί απασχολούμαι σε αυτόν τον εργοδότη; Μπορώ να είμαι αυτοαπασχολούμενος και, αν ναι, υπάρχει νόημα; To σημαντικότερο είναι να μάθουμε να δουλεύουμε. Καλοί οι αυτοματισμοί, οι εφαρμογές και όλα τα υπολογιστικά – πληροφοριακά συστήματα, αλλά η υπερκατανάλωση μάλλον χαλαρώνει τα ρεφλέξ του μυαλού και δυναμώνει την όποια αντίληψη των «μηχανών». Το θέλεις;
2. Νόμισμα: Από πάντα οι συναλλαγές γίνονταν ανάμεσα σε δύο πλευρές με σκοπό την πώληση, την αγορά και την ευρύτερη εμπορική σχέση. Κοινός παρονομαστής ήταν – και είναι – το φυσικό νόμισμα αλλά και το χρήμα και η τραπεζική στην πλαστική και ψηφιακή του μορφή. Αυτό είναι κάτι που αλλάζει με το blockchain, τα κρυπτονομίσματα και αρκετά ακόμα νεωτεριστικά παράγωγα της παραδοσιακής συναλλαγής.
3. Internet: Τα τελευταία τριάντα χρόνια το web έχει συνδιαμορφώσει την ζωή μας (μετά την πλήρη απελευθέρωση του). Ο ψηφιακός μετασχηματισμός είναι στην πλήρη εξέλιξη του και ο επαγγελματικός ολοκληρωτισμός στην metadata εποχή είναι γεγονός. Τι άλλο ετοιμάζεται εκεί έξω; Πόσο θα επηρεάσει το AI, το ML και η ρομποτική τη ζωή μας; Δεν είναι πλέον θεωρία και κάτι το απροσδιόριστο. Είναι καινούργια και χαοτικά αλλά είναι εδώ. Θα είναι εξίσου καθοριστικά και επιδραστικά στην φύση της δουλειάς μας όσο το internet; Σημεία – προβληματισμοί που μόνο προκλήσεις κατασκευάζουν, ενίοτε και λαχτάρα που συνοδεύεται από αγωνία.
4. Social Media: Από τότε που ο Andy Warhol πρωτοπόρησε με τα περιβόητα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας που αξίζει να έχει ένας άνθρωπος, βρήκε στην πορεία πολλούς – αλλά καθόλου άξιους – μιμητές. Όλοι έχουμε ανάγκη την δημοσιοποίηση της επαγγελματικής μας ζωής μέσω των προσωπικών μας κοινωνικών δικτύων. Υπάρχουν φορές που νομίζουμε πως εργαζόμαστε για λογαριασμό ενός media group, μιας media company, που στόχο έχει να φωνάζει με θόρυβο και αντίλαλο όλο αυτό που κάνουμε. Από την εξαιρετικά «κοινωνική» ζωή που φαντάζει λαμπερή μήπως κατασκευάζονται εξαιρετικά αποκλίνουσες αντικοινωνικές συμπεριφορές που οδηγούν σε πιο σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής;
5. Σπουδές: Ενώ στην Ελλάδα ακόμα συζητάμε για την νομιμοποίηση και ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, κάπου αλλού στον κόσμο το 80% των παιδιών που πηγαίνουν πρώτη δημοτικού θα δουλέψουν στην ενήλικη ζωή τους σε επαγγέλματα ψηφιακού ολοκληρωτισμού που δεν έχουν καν εφευρεθεί! Ίσως η πιο σπέσιαλ τροφή για σκέψη που αποτελεί πρόκληση από μόνη της.
6. Ταξίδια: Παλιότερα, μάζευες χρήματα για πολύ καιρό μέχρι να πραγματοποιήσεις ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Φάνταζε μακριά. Κι όμως σήμερα είναι τόσο κοντά, πολύ πιο ευέλικτο και φτηνό. Με τις νέες πλατφόρμες ενοικίασης σπιτιών, την εξέλιξη του VR και οτιδήποτε άλλου αγαθού που χρειάζεται, βοηθάει και υποστηρίζει έναν σύγχρονο και μοντέρνο ταξιδιώτη, η εμπειρία είναι κάτι που δεν ξαναγράφεται ως άπιαστος στόχος στα to-do-lists. Απλώς ξανακούγεται αρκετές φορές σε συζητήσεις και check-ins ως μια υλοποιήσιμη κατάσταση για επαναλαμβανόμενο challenge. Accepted?
7. Επιχειρήσεις: Τι δεν έχει περάσει καν από το μυαλό μας που μπορεί να γίνει ως επιχειρηματική οντότητα; Ως το επόμενο startup; Όπως τότε που ο Zuckerberg, o Gates, o Bezos, και κάποιοι άλλοι δακτυλοδεικτούμενοι διαμόρφωσαν, επηρέασαν και ενσωμάτωσαν το σενάριο της ζωής μας σήμερα. Είδαν αυτό που εμείς θα βλέπαμε μέσα από αυτούς. Για να δούμε καλύτερα. Μπορεί και να είναι δίπλα μας αλλά εμείς να μην το βλέπουμε λόγω «μυωπικής» επιχειρηματικής αντίληψης!
8. Άνθρωποι: O Marx, ο Martin Luther King και αρκετοί ακόμα, πάλεψαν μια ζωή για τα ανθρώπινα εργασιακά δικαιώματα. Ανεξαρτήτως ιδεολογικής και πολιτικής στάσης, ποιος θα φανταζόταν ότι οι άνθρωποι-μηχανές δεν είναι πλέον ένα μακρινό σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά κάτι που έρχεται με φόρα, εξουδετερώνοντας με ευκολία αρκετούς από τους κοινωνικούς αγώνες του παρελθόντος. Το μόνο που δεν θα μπορούν να κάνουν οι μηχανές θα είναι να εμβαθύνουν και να νιώσουν τη στιγμή. Εκεί είναι το στοίχημα του ανθρώπου πλέον για να επιβληθεί και να έχει το πάνω χέρι. Αρκετά δύσκολο.
9. Συναίσθημα: Όσο υπάρχει, καλό είναι να το κυνηγάμε και να το «δουλεύουμε». Κανείς δεν έχασε από το να εργάζεται με το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου του αλλά και να ζει λίγο περισσότερο με την καρδιά παρά με τη λογική. Μακάρι λοιπόν να υπάρχει για πολύ-πολύ καιρό ακόμα και να μην μπορέσει να συστηματοποιηθεί. Η δαιμονοποίηση του θα ήταν ότι χειρότερο για τον άνθρωπο – εργαζόμενο. Η παρέμβαση του από την ανεξέλεγκτη ανάλυση πληροφορίας δεδομένων δεν θα μπορούσε να έχει ποιοτικά ανθρώπινα αποτελέσματα παρά μόνο ποσοτικά, κατευθυνόμενα και μετρήσιμα συμπεριφορικά μοντέλα. Αυτό θέλουμε τελικά;
10. Ελεύθερο «θέμα»: Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω αλλά σκέφτομαι πως θα είχε μεγαλύτερο νόημα αν το... δέκα το καλό γραφόταν από αυτούς που μου κάνανε την τιμή και διάβασαν το άρθρο και τους ευχαριστώ πολύ. Τι θα έβαζες λοιπόν ως την πιο σημαντική πρόκληση για ανάπτυξη μέσα σε λίγες σειρές, κάνοντας μια αναγωγή στο μέλλον;

Ίσως το 2029 σαν νούμερο να είναι ένα ημερολογιακό έτος βγαλμένο από ταινία του νέου Kubrick, με storyboard που δεν πατάει με άψογο ρεαλισμό αλλά όντως δεν είναι πολύ μπροστά. Είναι μόλις δέκα χρόνια μετά. Όπως ήταν και τα προηγούμενα δέκα της ελληνικής κρίσης και της παγκόσμιας ύφεσης που μετεξελίχθηκε σε ανάπτυξη. Θυμήσου τι θα έκανες το 2009 και πως θα άλλαζες τον δικό σου κόσμο για το προπορευόμενο 2019. Πέρασε γρήγορα ή αργά; Κατάφερες κάτι, έστω και μικρό; H πρωτοπορία είναι στο χέρι σου. Συνέχισε έτσι.

Όπως είχε πει και ο Steve Jobs όταν ανέλαβε τη δεύτερη εποχή της Apple: «To φάρμακο για την Apple δεν είναι η μείωση του κόστους. Το φάρμακο για την Apple είναι να βγει από τη δύσκολη θέση καινοτομώντας». Κάτι που στη διεθνή γεωπολιτική δεν έγινε μετά την παράδοση διοίκησης του Barack Obama στον αντικαταστάτη του. Και αυτό είναι κάτι που καλό είναι να σκεφτούμε όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε για την επιχειρηματικότητα και τα νέα πράγματα που παράγονται από ένα παγκόσμιο χωριό χωρίς σύνορα, ταμπέλες, αφορισμούς και κοινωνικούς χαρακτηρισμούς. #10yearschallenge_out, μέχρι την επόμενη φορά.