Ανατρέχοντας στην ιστορία και στις θεωρίες περί ηγεσίας, στα οργανωσιακά μοντέλα και στο επίκεντρο διαφόρων στυλ διοίκησης, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς ότι κοινός παρονομαστής στην έντονα επαναληπτική ερμηνεία περί παραγωγικότητας είναι ο άνθρωπος.
Παλιότερα, θέλοντας οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι να περιγράψουν το ιδανικό κυρίαρχο στυλ ηγεσίας που επικρατούσε σε γενικές γραμμές στις ημέρες των λεγόμενων «παχιών αγελάδων», το ονόμασαν ηρωικό. Με την έννοια ότι η βασική αντίληψη πάνω στην οποία στηριζόταν και κυριαρχούσε στην πράξη – σε συνδυασμό με τον κλασσικό ορισμό του μάνατζμεντ που τονίζει ότι η δουλειά οφείλει και μπορεί να γίνεται μέσω άλλων (getting work done through others) – ήταν το βασικό στοιχείο που καθόριζε έναν μάνατζερ ηγέτη.
Άλλες εποχές, άλλες αντιλήψεις, άλλες προσδοκίες. Με το πέρασμα των χρόνων και φυσικά της συνεχούς αναμόρφωσης της οικονομίας και των επιχειρήσεων, η γοητεία της επιτυχίας στο σύγχρονο μάνατζμεντ του ψηφιακού μετασχηματισμού κρύβεται πίσω από τη διαίσθηση. Δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι μια καλά δομημένη και αρκετά ουσιαστική προσέγγιση που αποτελείται από ένα σύνολο αξιών όπως όραμα, στρατηγικές ικανότητες, ανάπτυξη δεξιοτήτων, προτεραιότητα καινοτομίας κριτικής σκέψης, τεχνολογικής ανάλυσης και σύνθεση αναγκαιότητας των διαδικασιών. Ένα πλαίσιο τροφής για σκέψη που καταδεικνύει με επιμελή τρόπο το εξελισσόμενο μοτίβο της περιβόητης θεώρησης για Coaching.
Οι τάσεις και τα σημεία των καιρών είναι πιο ώριμα από ποτέ ώστε να σχηματίσουν ένα ολοένα και πιο ανθρωπιστικό μοντέλο διεκπεραίωσης μάνατζμεντ. Πρωταρχικός και ακούραστος σκοπός του Coaching είναι η ανάπτυξη ατομικών δεξιοτήτων ενός ατόμου που με τη σειρά τους μετατρέπονται σε ισχυρές ικανότητες. Αποκλειστικός σκοπός από τον καθοδηγητή Coach είναι η σύνθεση αξιοποίησης χειρισμού και «μέτρησης» των προσωπικών αξιών που έχουν ως κεντρικό συντελεστή τον άνθρωπο – εργαζόμενο. Απόρροια της αποτελεσματικής ανάδρασης (feedback) που θα διαμορφωθεί από τον Coach, είναι η ανάδειξη και απελευθέρωση δυνατοτήτων που διέπουν και χαρακτηρίζουν τα «κρυφά» ή φανερά εργασιακά ταλέντα ενός ανθρώπου.
Σημαντικό να αναφερθεί πως η βελτίωση απόδοσης σε ένα πολυμορφικό και παράλληλα μεταβαλλόμενο διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον, δεν μπορεί να θεωρηθεί σε καμία περίπτωση ως μια γραμμική απόδοση. Με την έννοια ότι οι παραγωγικές μέρες της δουλειάς με τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο τεχνογνωσίας βρίσκονται στο παρελθόν. Συνεπώς, το εξωστρεφές αντικείμενο στο πεδίο της δουλειάς δεν εστιάζεται αποκλειστικά στην τεχνική και επιστημονική κατάρτιση αλλά στον επανασχεδιασμό, την αναθεώρηση και τα σενάρια αλλαγής που αφομοιώνονται από τον δυναμισμό του εκάστοτε μοναδικού ταλέντου μέσα σε ένα περιβάλλον που παράγει ανθρώπινες αξίες για την τελική εμπορική αξία.
Η τέχνη της πρακτικής εξάντλησης του Coaching, θα μπορούσε να υποδειχθεί ως ένας πολύτιμος φορέας αυτής της συγκλονιστικής «ρεβάνς» απέναντι στην τεχνολογία και την εξειδίκευση. Με μια πρώτη ματιά, ο παλιότερος μάνατζερ – διαχειριστής με την παραδοσιακή έννοια της διεκπεραίωσης δείχνει να παρουσιάζει έναν νέο και αρκετά επιδραστικό τύπο μάνατζερ: Τον μάνατζερ Coach. Έναν προικισμένο νεωτεριστή με εφόδια ενέργειας από οραματιστή ηγέτη που διευκολύνει την προσαρμοστικότητα και την επικοινωνία, αναπτύσσοντας τους ανθρώπους και αναδεικνύοντας τα ταλέντα, τη στάση και τη συμπεριφορά των πεποιθήσεων τους με έμφαση στην ολοκλήρωση της αποτελεσματικής και ενσυνείδητης εργασίας.
Σχόλια