Η ΕΣΕΕ αγωνιά για την ελληνική επιχειρηματικότητα που βιώνει μια πρωτοφανή και διαρκώς διευρυνόμενη κρίση, η οποία αναμένεται να αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην ελληνική αγορά. Ενώ λοιπόν, το ελληνικό εμπόριο δεν ευθύνεται για τον κίνδυνο χρεοκοπίας του κράτους, εισπράττει σχεδόν πολλαπλασιαστικά τις αρνητικές συνέπειές της. Και επειδή για κάποιους και μόνο η ύπαρξη της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας συνιστά αίτιο της κρίσης, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι το πρόσκαιρο όφελος κάθε παρέμβασης, θα πρέπει να ισορροπεί με το κοινωνικό κόστος που τη συνοδεύει. Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, στην χώρα μας, στηρίζουν την απασχόληση και αποτελούν κρίσιμο παράγοντα κοινωνικής συνοχής.
Δυστυχώς, όμως, μετά την φυγή καταθέσεων ύψους περίπου 26 δισ. ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες στο εξωτερικό, παρατηρούμε να ακολουθεί η φυγή των ελληνικών επιχειρήσεων όλων των μεγεθών και όλων των κλάδων, ακόμα και του εμπορίου. Περισσότερες από 1.500 (ΑΕ και ΕΠΕ) μεταποίησης και υπηρεσιών έχουν ήδη μετεγκατασταθεί σε γειτονικές μας χώρες.
Παλαιότερα θεωρούσαμε ότι μόνο η ναυτιλία ήταν παγκόσμιος παίκτης χωρίς πατρίδα και έδρα. Τώρα πλέον, όλοι οι επιχειρηματίες από «πολίτες του τόπου μας», σκεπτόμαστε να γίνουμε «πολίτες του κάθε τόπου» ιδίως εκεί, που προωθείται με ομαλό τρόπο η οικονομική δραστηριότητα, αναζητώντας την πρόοδο και την ανάπτυξη της επιχείρησής μας και όχι τον μαρασμό της. Ίσως μάλιστα να είναι περισσότεροι αυτοί που το θέλουν και το σκέπτονται, λιγότεροι ωστόσο αυτοί που μπορούν σήμερα να το τολμήσουν.
Τι αναζητούν, όμως, όσοι κάνουν το «μεγάλο βήμα» για το εξωτερικό;
- Καλύτερο οικονομικό κλίμα
- Οικονομική και πολιτική σταθερότητα
- Επενδυτικό και φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον
- Απλό και σταθερό φορολογικό πλαίσιο
- Χαμηλότερο κόστος του εξειδικευμένου προσωπικού
- Ευκολότερη πρόσβαση στην τραπεζική χρηματοδότηση
- Λιγότερη γραφειοκρατική διαδικασία
Η «μετεγκατάσταση» των ελληνικών επιχειρήσεων θα προκαλέσει «ακατάσχετη αιμορραγία» στην ελληνική αγορά, αφού οι επιχειρηματίες όχι μόνο θα στερήσουν από έσοδα την οικονομία μας, αλλά δεν πρόκειται να επαναπατρίσουν τα κέρδη τους, αφού για την επιστροφή κεφαλαίων θα πρέπει να πληρώσουν επιπλέον φόρο 5%.
Τελικά για την ΕΣΕΕ μετά τις τόσες μεταρρυθμίσεις το ερώτημα παραμένει: Ποιος φοβάται ποιον; Η Ελλάδα την επιχειρηματικότητα ή η επιχειρηματικότητα το ελληνικό κράτος; Πότε επιτέλους θα βρεθεί η «συνταγή», ώστε να νοιώσουμε ασφαλείς επιχειρηματικά στην χώρα μας και να μην γίνουμε «επιχειρηματικοί μετανάστες»;
Σήμερα, 7 στις 10 επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας, 5 στις 10 έχουν διαχειρίσιμα προβλήματα, 2 στις 10 έβαλαν λουκέτο, ενώ αρκετοί έμποροι για να αποφύγουν το κλείσιμο σκέπτονται τη φυγή. Δυστυχώς μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, κερδοφόρες και μη, αντί να επενδύσουν στην έδρα τους και στην χώρα που αναπτύχθηκαν, μεταναστεύουν αλλού πριν κλείσουν, πριν υπαχθούν στο άρθρο 99 και πριν αδειάσουν τα ταμεία τους.
Την ίδια στιγμή η περιοριστική πολιτική που ακολουθείται στην ελληνική οικονομία όχι μόνο δεν διευκολύνει τη διαμόρφωση ενός αισιόδοξου κλίματος, αλλά στην ουσία οδηγεί την ελληνική οικονομία και κοινωνία σε επιδείνωση.
Είναι γεγονός ότι ήδη η ελληνική κοινωνία έχει επωμιστεί τεράστια βάρη και οποιεσδήποτε παραπάνω παρεμβάσεις θα δυναμιτίσουν το επιβαρυμένο κλίμα.
Από την αρχή του χρόνου μέχρι σήμερα μετράμε 82.500 λιγότερους εργαζόμενους, 45.000 λιγότερους εργοδότες, ενώ 15.000 απασχολούμενοι έχασαν τη δεύτερη δουλειά τους, οι υποαπασχολούμενοι μαζί με τους ανέργους έφτασαν τους 815.000, οι συμβάσεις χρόνου τις 344.000 αυξημένες κατά 4.000 από πέρυσι, 25.000 προστέθηκαν στους μακροχρόνια άνεργους που έφτασαν τους 80.000, ενώ οι άνεργοι άνω του ενός έτους ξεπέρασαν τους 277.000. Πάνω από 200.000 νοικοκυριά, ποσοστό 10% δεν έχουν εισόδημα από εργασία, καθώς κανένα από τα μέλη τους δεν εργάζεται.
Η κρίση πλήττει με ανελέητη σφοδρότητα τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες του εμπορίου και ιδιαίτερα τους αυτοαπασχολούμενους με προσωπικό. Το ελληνικό εμπόριο έχει ανάγκη από ένα υγιές και εύρωστο κράτος που θα είναι αρωγός των δυνάμεων της αγοράς και όχι διώκτης τους.
Ανεξάρτητα από τα στοιχεία της αναμενόμενης έκθεσης της Eurostat, θα πρέπει να αξιολογηθεί και να ληφθεί υπόψη από την Τρόικα το γεγονός ότι η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας δεν αντέχει στη λήψη νέων πρόσθετων μέτρων. Χρειάζεται να υπάρξει μία αναθεώρηση στην εφαρμογή των «παλαιών» και περιορισμός των πρόσφατων δημοσιονομικών μέτρων.
Η ΕΣΕΕ πιστεύει ότι αυτό που χρειαζόμαστε όλοι, τούτη την ώρα, είναι μια μακρά περίοδος οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας και όχι αβεβαιότητας. Είναι προτιμότερο η αναζήτηση της πολυπόθητης συναίνεσης να γίνει όχι προτάσσοντας διλήμματα, αλλά αξιοποιώντας, για παράδειγμα, τους θεσμούς κοινωνικού διαλόγου. Η ελληνική κοινωνία, σε αυτήν την φάση, χρειάζεται θετικές προτάσεις και όχι αποστροφές. Χρειάζονται ισχυρά κίνητρα παραμονής των επιχειρήσεων στην χώρα μας, ώστε να αποτραπεί η φυγή και η μετεγκατάστασή τους με την υιοθέτηση ενός «fast track», για τις ελληνικές επιχειρήσεις που επιθυμούν να επενδύσουν στην χώρα μας, επιδεικνύοντας για μια ακόμη φορά «επιχειρηματικό πατριωτισμό».
Σχόλια