Ποια είναι η ψυχολογία ενός συγκεντρωτικού εργοδότη/manager;

Ένας άνθρωπος που έχει ρόλο συντονιστικό, υποστηρικτικό, διδακτικό και διαχείρισης ανθρώπων πρέπει να θυμάται πολύ καλά ποιες είναι οι δικές του αρμοδιότητες και ποιες των ανθρώπων που εργάζονται ως υφιστάμενοι του.

Ένας συγκεντρωτικός εργοδότης/manager μπορεί να προκαλέσει ζημιά στην επιχείρηση, στους εργαζόμενους και στην ίδια του τη καριέρα. Ο άνθρωπος που συγκεντρώνει όλες τις εργασίες πάνω του και αφοπλίζει τους γύρω, θέτει γερές βάσεις για μία επιβαρυμένη ψυχική κατάσταση αλλά και ένα εργασιακό περιβάλλον που δεν κινείται ευμενώς απέναντι του.

Αυτό σημαίνει ότι αφενός αυξάνει το άγχος του και αφετέρου αισθάνεται ότι κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει εκείνον, τη στιγμή που δεν δίνει την ευκαιρία και το χρόνο στους γύρω να αναπτυχθούν και να πάρουν πρωτοβουλίες. Εξίσου σημαντικό, έχοντας ένα ρόλο αποθαρρυντικό προς τους υφιστάμενους του παρά διδακτικό, στελεχώνει την επιχείρηση με ανθρώπινο δυναμικό που νιώθει εξαρτημένο από την ‘φωνή’ του εργοδότη/manager και παραμένει άπραγο και παθητικό απέναντι στην όποια εξέλιξη. Δηλαδή ανθρώπους που νιώθουν ότι ο δικός τους ρόλος είναι καθαρά διεκπεραιωτικός και δεν αναγνωρίζουν σε κανένα επίπεδο της δουλειάς τους κάποιο πεδίο πρόκλησης και επιθυμίας για επαγγελματική αυτοβελτίωση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να αναζητούν εργασία σε κάποια άλλη επιχείρηση, ή να παραμένουν μηχανικά σε μία θέση εργασίας χωρίς να υπάρχει καμία φιλοδοξία ή επίτευξη στόχου. 

Το προσωπικό κόστος για ένα συγκεντρωτικό εργοδότη/manager το συναντά στην ψυχική του υγεία. Το άγχος αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να τον κατακλύζει. Ενδεχομένως να βιώσει κάποιες κρίσεις πανικού σε έντονες περιόδους όπου οι ευθύνες και οι αρμοδιότητες, που έχει ο ίδιος συγκεντρώσει, είναι αυξημένες. Φυσικό κι επόμενο είναι σε μία τέτοια περίπτωση το άτομο να νιώθει μοναξιά στον εργασιακό χώρο, χωρίς κανέναν να είναι δίπλα του για να τον βοηθήσει. Πως θα μπορούσε άλλωστε όταν ένας άνθρωπος θεωρεί ότι κανείς δεν έχει την δυνατότητα και τις δεξιότητες να φέρει εις πέρας μία εργασία όπως ο ίδιος και κοιτάζει τους συνεργάτες του αφ’ υψηλού.

Είναι σημαντικό όταν κάποιος λειτουργεί με αυτό το σκεπτικό και την αποστασιοποιημένη επαγγελματική στάση να συνειδητοποιεί το μερίδιο ευθύνης που φέρει και να αναγνωρίζει ότι πρέπει να αλλάξει, κάτι που θα είναι ωφέλιμο και για τον ίδιο αλλά και για τις επαγγελματικές του σχέσεις. Η ένταση που βιώνει μεταφέρεται και στην προσωπική του ζωή, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τριβές με τους κοντινούς του ανθρώπους, που κυρίως οφείλονται στην δική του ανάγκη για εκτόνωση όταν η κάθε μέρα εργασίας είναι μία ατελείωτη ανηφόρα. Εξίσου πιθανό είναι το άτομο να έχει ανάγκη το δικό του χώρο κι έτσι να έχει τάσης απομόνωσης από το φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον. Νιώθει πάντα κουρασμένος και δεν μπορεί να συμμετέχει εύκολα και με διάθεση σε δραστηριότητες εκτός εργασίας. 

Το ίδιο πιθανό είναι να αναπτύξει γενικευμένη διαταραχή άγχους, μία διαταραχή κατά την οποία το άγχος διοχετεύεται και γενικεύεται σε διαφορετικά σημεία της καθημερινότητας που συνήθως δεν σχετίζονται απαραιτήτως με τον εργασιακό χώρο. 

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι ένας άνθρωπος που συγκεντρώνει όλες τις εργασίες πάνω του κρύβει στο βάθος δυσκολία στην έκφραση συναισθημάτων και αναγκών και στην δημιουργική επικοινωνία, κάτι που μπλοκάρει επίσης την δυνατότητα να εμπιστευτεί τους γύρω του.