Γιατί το να είσαι με την πλάτη στον τοίχο μπορεί τελικά και να σε συμφέρει

Ελλάδα 2018.

Η οικονομική κρίση καλά κρατεί, η ανεργία μαστίζει την κοινωνία και τα προβλήματα σου ολοένα και συσσωρεύονται. Νιώθεις απελπισμένος και χαμένος μέσα σε αυτά, αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχει λύση γιατί πρακτικά είσαι με την πλάτη στον τοίχο. Σε έχουν «στριμώξει» και αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχει διαφυγή. Και είσαι έτοιμος να τα παρατήσεις.

Κι όμως, το ότι είσαι με την πλάτη στον τοίχο τελικά μπορεί να αποτελεί και το συγκριτικό σου πλεονέκτημα. Ναι καλά θα μου πεις, τι είναι αυτά που μου λες, εγώ εδώ έχω σοβαρό πρόβλημα και εσύ μου αραδιάζεις ένα σορό αερολογίες μόνο και μόνο για να με κάνεις να νιώσω καλά, στα λόγια ωραία τα λες αλλά στην πράξη τι γίνεται;

Θα προσπαθήσω να σου αποδείξω ότι δεν είναι, φτάνει να είσαι διατεθειμένος να μου δώσεις μια ευκαιρία αφού πρώτα με ακούσεις με πραγματικό ενδιαφέρον και προσοχή: «Πάταξον μέν, άκουσον δε» όπως είχε πει και ο Θεμιστοκλής προς τον Ευρυβιάδη. Αλλιώς σταμάτα να διαβάζεις τώρα αυτό το άρθρο και διάλεξε κάποιο άλλο από το epixeiro.gr.

Για να διαβάζεις αυτές τις γραμμές τότε σημαίνει ότι σε ενδιαφέρει να δεις την ανάλυση μου και χαίρομαι για αυτό.

Θα ξεκινήσω χρησιμοποιώντας πραγματικά παραδείγματα από τη ζωή που αποδεικνύουν ότι πολλές φορές είναι αναγκαίο να είμαστε με την πλάτη στον τοίχο για να αντεπεξέλθουμε με επιτυχία στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε.

Το πρώτο είναι βγαλμένο από τους χώρους των γυμναστηρίων και συγκεκριμένα από αυτούς που ασχολούνται με το body building. Για να μπορέσει κάποιος να σηκώσει το μεγαλύτερος βάρος που μπορεί θα πρέπει να ξαπλώσει σε ένα πάγκο. Θα πρέπει δηλαδή να βρεθεί με την πλάτη όχι στον τοίχο αλλά σε κάτι ανάλογο, στον πάγκο. Αυτή η «κόντρα» που νιώθει στην πλάτη του, του δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί στο έπακρον τη μυϊκή του δύναμη και να σηκώσει παραπάνω κιλά από το να το προσπαθούσε σε κάποια άλλη στάση.

Το δεύτερο παράδειγμα έρχεται από το ζωικό βασίλειο. Ασχέτως από το μέγεθος που έχει ένα ζώο, αν παγιδευτεί σε ένα «αδιέξοδο» τότε μεταμορφώνεται σε άγριο θηρίο έτοιμο να σε κατασπαράξει προκειμένου να γλιτώσει.

Το τρίτο και τελευταίο παράδειγμα έρχεται από τους καπνιστές. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σταμάτησαν το κάπνισμα μαχαίρι απλά και μόνο γιατί ο γιατρός τους είπε ότι είτε το κόβουν είτε τα πράγματα θα γίνουν μη αναστρέψιμα.

Βλέπουμε λοιπόν ότι το «αδιέξοδο» στο οποίο βρισκόμαστε μερικές φορές γίνεται η αιτία να ξεπεράσουμε τα όρια μας ή να αναλάβουμε δράση την οποία μέχρι πρότινος αναβάλλαμε.

Αφού λοιπόν αποδείξαμε ότι πράγματι υπάρχουν φορές που το να βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο λειτουργεί προς όφελος μας, πάμε να δούμε πως μπορούμε να βγούμε επιτυχώς από το αδιέξοδο κάνοντας τις παρακάτω επιλογές όπως μας τις αναφέρει ο Tony Robbins:

Το 1^ο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να επιλέξουμε που θα εστιάσουμε. Υπάρχει ένα ρητό που λέει ότι σε αυτό που εστιάζουμε την προσοχή μας αυτό μεγεθύνεται. Αν λοιπόν συνεχίσουμε να εστιάζουμε στο πρόβλημα αυτό που θα ενισχύουμε είναι το πρόβλημα. Αντιθέτως αν θέλουμε να βγούμε από το πρόβλημα θα πρέπει να εστιάζουμε στις λύσεις και όχι στο πρόβλημα. Αντί να ανακυκλώνουμε το πρόβλημα θα πρέπει να εστιάζουμε στο τι εναλλακτικές έχουμε. Αν το πρόβλημα μας πχ είναι ότι μας λείπουν 1000 ή 10.000€ αντί να εστιάζουμε στο γεγονός ότι δεν έχουμε το ποσό να εστιάζουμε στους τρόπους που θα μπορέσουμε να βρούμε για να τα αποκτήσουμε. Και ο τρόπος δεν είναι ανάγκη να είναι μοναδικός. Αντί δηλαδή να βρούμε 1000€ από μια πηγή μπορούμε να ψάχνουμε τρόπους να βρούμε 10 πηγές που να μας δώσουν 100€ ή 100 πηγές που να μας δώσουν 10€. Ότι να και να αντιμετωπίζουμε θα πρέπει να διοχετεύουμε την ενέργεια μας στις λύσεις και όχι στο πρόβλημα.

Το 2^ο που θα πρέπει να κάνουμε είναι να αποφασίσουμε τι σημαίνει αυτό για μας, πως εκλαμβάνουμε δηλαδή την πρόκληση. Βλέπουμε τον «τοίχο» ως αδιέξοδο ή ως σημείο πάνω στο οποίο θα στηριχθούμε για να εκμεταλλευτούμε την δυναμική μας. Ακόμα και το άγχος αν το εξετάσουμε κάτω από άλλο πρίσμα μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος μας όπως μας λέει και η ψυχολόγος  Κέλλυ ΜακΓκόνιγκαλ στην πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία της στο TEDX.

Τέλος το 3^ο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε είναι να αποφασίσουμε τι ενέργειες θα κάνουμε. Είναι σημαντικό να μπούμε στην διαδικασία να αναλάβουμε δράση. Η απραξία δεν είναι σύμμαχος της δημιουργικότητας. Ακόμα και λάθος να κάνουμε αν λειτουργούμε με ανατροφοδότηση είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα βρούμε τι δουλεύει καλύτερα για εμάς.

Αν ακόμα δεν έχεις πειστεί ότι και τα μεγαλύτερα εμπόδια μπορούν να αποτελέσουν θεμέλιο της επιτυχίας μας θα σε προτρέψω να μάθεις περισσότερα για την Έλεν Κέλερ (1880- 1968), Αμερικανίδα συγγραφέας, λέκτορας και ακτιβίστρια η οποία γεννήθηκε τυφλή και κωφάλαλη, τον Nick Vujicic (1982- ) Σέρβο συγγραφέα και παρακινητή, που γεννήθηκε χωρίς καθόλου άκρα και οι οποίοι προτίμησαν να κάνουν πράξη το ρητό που βρίσκουμε στο βιβλίο «Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου» του Νικόλα Σμυρνάκη από τις εκδόσεις Διόπτρα: «Το εμπόδιο, για τους πολλούς είναι λόγος παραίτησης. Είναι και κάποιοι λίγοι, που νιώθουν τρελοί από ευτυχία όταν το συναντούν. Γιατί πατούν πάνω του και ψηλώνουν!».

ΥΓ: Το 2^ο ενικό λειτουργεί παράλληλα και ως εσωτερικός διάλογος του αρθρογράφου