Η γνώση πολλές φορές είναι δωρεάν αλλά η εφαρμογή της πάντοτε κοστίζει

«Ποιος πιστεύει ότι ζούμε στις καλύτερες εποχές» είναι μια ερώτηση που κάνω συνέχεια σε όλα τα σεμινάρια μου και οι απαντήσεις διαφέρουν. Αυτό που είναι πάντα σίγουρα σταθερό και αναμενόμενο είναι η αναστάτωση που ακολουθεί. Απαντήσεις κάθε είδους «πέφτουν» στο τραπέζι με αυτές που αντιτίθενται στην παραπάνω άποψη να κυριαρχούν (γεγονός που δε μας προκαλεί έκπληξη …).

Κατά την ταπεινή μου άποψη όντως ζούμε στις καλύτερες των εποχών.  Και πριν «ορμήσουν» όσοι από τους αναγνώστες διαφωνούν με την άποψη μου ας μου δώσουν την ευκαιρία να εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ και γιατί το πιστεύω.

Σίγουρα οι καταστάσεις που ζούμε ειδικότερα στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια δεν είναι οι ιδανικές. Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει με μένος τα μεσαία και χαμηλά  κοινωνικά στρώματα κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την επιβίωση τους και δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερες ανισότητες. Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος που σίγουρα δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους .

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Αυτή της κατάρρευσης των περιορισμών της ανάγκης για φυσική παρουσία ή αλλιώς της ελευθερίας στην απόκτηση και διάδοση της πληροφορίας που μας προσφέρει το διαδίκτυο.

Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν είναι τόσο εύκολη η πρόσβαση στην γνώση. Από όποιο μέρος του κόσμου και να είσαι το μόνο που χρειάζεσαι για να βρεις την πληροφορία είναι μια σύνδεση στο διαδίκτυο και ένας υπολογιστής ή smartphone/tablet. Ακόμα και εσύ να μην έχεις κάτι από όλα αυτά το πιο πιθανό είναι ότι, τουλάχιστον σε ένα μεγάλο ποσοστό, υπάρχει κάποιος γνωστός σου ή κάποιο μέρος κοντά σου που να μπορείς να τα βρεις. Και για να προλάβω αυτούς που είδη έχουν αρχίσουν να σκέφτονται για το σχόλιο που θα γράψουν αναφέροντας ως αντεπιχειρήματα όλους αυτούς που ζουν στις υποβαθμισμένες περιοχές του πλανήτη να τους θυμίσουμε ότι δυστυχώς και πριν από το διαδίκτυο τα πράγματα έτσι ήταν και ακόμη χειρότερα , θα συνεχίσουν να είναι για πολύ καιρό ακόμα….

Ποτέ άλλοτε όμως μέχρι τώρα ένα παιδί από μια ακριτική περιοχή ή ένα μικρό ακριτικό νησί δεν είχε τη δυνατότητα να έχει τόσο εύκολα , άμεσα και κυρίως μαζικά την πληροφορία που χρειάζεται. Για ότι αντικείμενο και να το ενδιαφέρει θα βρει πληροφορίες και έμπνευση  σε χιλιάδες άρθρα, φόρουμ, βίντεο, σεμινάρια, podcast και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Ποτέ άλλοτε ένας νέος ή νέα που εισέρχεται στην αγορά εργασίας είτε ως υπάλληλος είτε ως αυτοαπασχολούμενος δεν είχε τη δυνατότητα να βρει μέντορες και πληροφορίες για το πώς να αναπτυχθεί επαγγελματικά ή το πως να δημιουργήσει μια υπηρεσία ή ένα προϊόν.

Ο καιρός που ο μάστορας κρατούσε τα μυστικά της τέχνης του ως επτασφράγιστο μυστικό έχει παρέλθει προ πολλού και τώρα μπορείς κάποιος να βρει πληροφορίες που προέρχονται από τους ίδιους τους μελλοντικούς του «ανταγωνιστές».

Και όλα αυτά από την «άνεση» του σπιτιού του και τις περισσότερες φορές εντελώς δωρεάν.

Εκεί όμως είναι και η μεγάλη παγίδα! Το ότι είναι δωρεάν δε σημαίνει ότι δε «κοστίζουν». Το ότι αποκτήσαμε τη γνώση δε σημαίνει ότι αυτομάτως θα επωφεληθούμε και από αυτή. Μεταξύ της γνώσης και της εφαρμογής υπάρχει ένα κενό. Και αυτό το κενό είναι που δεν είναι δωρεάν αλλά κοστίζει. Κοστίζει σε προσωπικό χρόνο, σε προσπάθεια, σε έρευνα , ανάλυση και σύγκριση , σε απογοητεύσεις.

Η πληροφορία μπορεί να υπάρχει εκεί έξω αλλά για να την προσεγγίσεις θα πρέπει να την ψάξεις .Για να βρεις την κατάλληλη θα πρέπει να την αναζητήσεις ανάμεσα σε ένα πλήθος χρήσιμων και άχρηστων . Για να την κάνεις κτήμα σου θα πρέπει να την εφαρμόσεις , να έχεις τη δύναμη να μάθεις από τα λάθη σου και την υπομονή και την επιμονή να την εφαρμόσεις τόσες φορές μέχρι να δεις τα ευεργετικά αποτελέσματα της.

Γιατί όπως έλεγε και ο Jim Rohn «Ότι χρειαζόμαστε βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Το θέμα είναι όμως ποιος θα καλύψει αυτήν την απόσταση».

Μπορεί λοιπόν να πολλές φορές η γνώση να μας παρέχεται δωρεάν αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε κοστίζει η «απόκτηση» της !