Ο Κωνσταντίνος Αλέξογλου είναι προπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Α.Π.Θ . Στα πρώτα του φοιτητικά χρόνια υπήρξε project manager στην AIESEC του Αριστοτελείου και Web Developer στο TEDxUniversityofMacedonia. Έπειτα έκανε πρακτική ως UX designer στο I.T. Center του Αριστοτελείου πανεπιστημίου ενώ παράλληλα εργαζόταν ως backend developer σε Τσέχικη εταιρία τουρισμού. Πλέον είναι Project Manager στην Loceye, μία startup που ήρθε να αλλάξει τα δεδομένα των αναλύσεων Eye Tracking, για την οποία και μίλησε στο epixeiro.gr
Τι είναι το Loceye, από ποιους δημιουργήθηκε, τι το ξεχωριστό προσφέρει και σε ποιους απευθύνεται;
H Loceye άρχισε ως μια ομάδα 8 φοιτητών με σκοπό να βγάλει στην αγορά την πρώτη εφαρμογή για Eye Tracking αναλύσεις με την απαίτηση μίας απλής κάμερας. Σκοπός είναι να δώσει valuable insights σε UX designers, marketeers και cognitive scientists όπως το που κοίταξε ο χρήστης, πόση ώρα κοίταξε και γιατί είχε παραπάνω engagement ένα σημείο του website ή του app από κάποιο άλλο. Σαν τελικό αποτέλεσμα στην επιχείρηση θα είναι τα αυξημένα conversions, το μεγαλύτερο engagement και καλύτερο branding. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι γιατί δημιουργούμε μία εφαρμογή σε desktop η οποία έχει ανταγωνιστές αλλά η αντίστοιχη που υλοποιούμε σε κινητό είναι παγκόσμια καινοτομία και μας αφήνει τεράστιο περιθώριο ανάπτυξης καθώς πλέον το κινητό έχει περάσει σε χρήση τον υπολογιστή εδώ και κάποια χρόνια. Online αγορές, video streaming, social networking έχουν κάνει ολίσθηση από desktop σε mobile και έως τώρα δεν υπήρχε τίποτα για να βοηθήσει στην ανάλυση τους.
Ποια ήταν η ιδέα, η έμπνευση πίσω από την δημιουργία;
Στην πρακτική μου στο Κέντρο Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ( I.T. Center ) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου σαν UX designer έμαθα από τον υπεύθυνό μου, ή μέντορά μου θα τον χαρακτήριζα καλύτερα, ότι η Booking.com είχε μία ενημέρωση σχετικά με τις πρακτικές που χρησιμοποιεί για UX αναλύσεις. Μία από αυτές ήταν και η μέθοδος eye tracking με δικά της συστήματα. Αμέσως ήθελα να δοκιμάσω και εγώ να διεξάγω μία έρευνα αλλά γρήγορα είδα ότι δεν υπήρχε κάτι διαθέσιμο από software χωρίς ειδικό hardware. Και εκεί ήταν που άρχισαν όλα. Ήξερα ότι ο τομέας του Computer Vision είναι ανεπτυγμένος τα τελευταία χρόνια και ότι μπορούσα να βρω καινοτόμες λύσεις ώστε να μειώσω τον χρόνο ανάπτυξης και να ακολουθεί ανθρωποκεντρική σχεδίαση. Το μόνο που μου έλειπε ήταν η ομάδα. Έβγαλα απευθείας μία αίτηση όπου ζητούσα άτομα αμισθί να στελεχώσουν την ομάδα και το προϊόν που ονειρευόμουν να γίνει πραγματικότητα μαζί τους. Στην αίτηση ανταποκρίθηκαν 105 φοιτητές, αρκετά μεγάλος αριθμός για άμισθες θέσεις. Εκεί ήταν που κατάλαβα ότι οι φοιτητές στα Ελληνικά Πανεπιστήμια θέλουν να ασχολούνται με projects εκτός του πανεπιστημίου για να αποκτήσουν εμπειρία και να δουν τις γνώσεις τους να εφαρμόζονται στην πράξη και όχι μόνο στην θεωρία. Μετά τον δεύτερο γύρο αιτήσεων 7 άτομα μπήκαν στην ομάδα και μαζί μετατρέπουμε την ιδέα σε πραγματικότητα.
Τι εμπόδια συναντήσατε/συναντάτε και πώς τα ξεπερνάτε;
Το μεγαλύτερο εμπόδιο για έναν φοιτητή με μία απαιτητική σχολή είναι η ίδια η σχολή. Προσπαθούμε όλοι στην ομάδα να διαχειριζόμαστε σωστά τον διαθέσιμο χρόνο μας και να δίνουμε αξία στο project με προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις milestones. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε αφήσει άλλα εμπόδια να σταθούν τροχοπέδη στα σχέδια μας.
Ήσασταν η νικήτρια ιδέα στο Cosmote Hackathon. Μιλήστε μας για την πορεία του ταξιδιού μέχρι αυτή την επιβράβευση και πως νιώθετε για αυτήν σας την επιτυχία.
Η αρχή έγινε με το hackathon της Cosmote όπου το ταξίδι μέχρι την νίκη μας ήταν υπέροχο, και η εμπειρία μοναδική για όλα τα μέλη της ομάδας . Αν και ήμασταν 2 μέρες χωρίς ύπνο και σε διαρκή κίνηση η Cosmote φρόντισε για όλα παρέχοντας μας φαγητό, καφέ (γιατί προγραμματιστές χωρίς καφέ δεν ζούνε) και το κερασάκι ήταν το βραδινό μασάζ. Ένα ονειρικό hackathon που εγώ και η ομάδα μου θα θυμόμαστε για μία ζωή.
Νικώντας όμως στο hackathon της Cosmote και έπειτα στο Anatolia Business Plan Award πέρα από τα χρηματικά έπαθλα, η μεγαλύτερη νίκη για μας ήταν η απόδειξη της χρησιμότητας του προϊόντος που θέλουμε να βγάλουμε στην αγορά. Μιλώντας με διοικητικά στελέχη, marketing gurus και UX designers καταλάβαμε πως πρέπει να εισχωρήσουμε στην αγορά και τι ακριβώς ζητάει η αγορά από εμάς. Κάθε σκοπιά είχε την δικιά της οπτική, ο UX designer ήθελε να κάνει πιο ανθρωποκεντρική σχεδίαση και να δει που κάνουνε leak τα funnels του website του ή της εφαρμογής του, ο διευθύνων του εκάστοτε τομέα θέλει να αυξήσει τα conversions ή το branding της εταιρίας του και η λίστα συνεχίζει με πληθώρα τρόπων για να γίνει monetize μία eyetracking έρευνα.
Τι θέλετε να δείτε το Loceye να κατορθώνει σε 5 χρόνια από τώρα;
Ακούμε συνέχεια την λέξη scaling και φανταζόμαστε οικονομίες κλίμακας ή το product μας να δέχεται παραπάνω και παραπάνω users μέχρι να φτάσει ένα ικανοποιητικό αριθμό. Εγώ του δίνω έναν διαφορετικό ορισμό στην Loceye. Είμαστε 8 άτομα τα οποία αλληλοσυμπληρωνόμαστε με μοναδικό τρόπο και στο ταξίδι μας έχουμε μάθει πάρα πολλά για Computer Vision, Machine Learning και UX designing. Scaling για μένα δεν είναι το πως θα μεγαλώσουμε τα operation αλλά πως θα δημιουργούμε συνεχώς value από τις γνώσεις τις οποίες αποκτούμε μέρα με την μέρα, δημιουργώντας νέες ανάγκες-products, χωρίς να μείνουμε στάσιμοι σε μία διαρκώς μεταβαλλόμενη αγορά όπως αυτή του tech. Σε πέντε χρόνια οραματιζόμαστε την Loceye μία από τις πρωτοπόρους στον τομέα του Eye Tracking και γιατί όχι και του Computer Vision γενικότερα, έχοντας τα δικά μας γραφεία και με διευρυμένο το πελατολόγιο με κομβικές συνεργασίες. Σημαντικό ρόλο θα έχει και η παρουσία μας στο WebSummit της Λισαβώνας όπου θα έχουμε συναντήσεις με επενδυτές του κλάδου για να δούμε ως που μπορούμε να φτάσουμε με την κατάλληλη καθοδήγηση.
Ήσουν προηγουμένως υπεύθυνος για το Log. Τι ακριβώς ήταν το Log, τι εμπόδια συναντήσατε και σταμάτησε η ανάπτυξη της ιδέας;
Η Λog προσωπικά ήταν ένα από τα αγαπημένα μου side projects. Ήθελα να κάνω μία e-learning πλατφόρμα για παιδιά με δυσλεξία και μαθησιακές δυσκολίες. Μεγαλώνοντας με τον αδερφό μου ο οποίος είχε δυσλεξία έμαθα αρκετά ειδικότερα για τις δυσκολίες τις οποίες αντιμετώπιζε στην εκμάθηση για παράδειγμα μίας ξένης γλώσσας και πως τον στιγμάτισε σε κάποιες πτυχές της ζωής του. Αυτό σε έναν μαθητή μπορεί να του σταθεί εμπόδιο στην ζωή του και ήθελα να το αλλάξω. Κάνοντας έρευνα βρήκα ότι τα οπτικοακουστικά μέσα βοηθούσαν στην εκμάθηση και συνδυάζοντας το με μία διαδραστική πλατφόρμα η οποία θα προσαρμοζόταν με τις ανάγκες του εκάστοτε μαθητή μέσω κάποιων feedback μηχανισμών μάθησης ίσως άλλαζε για πάντα τον τρόπο αντιμετώπισης της δυσλεξίας. Το μεγαλύτερο εμπόδιο που οδήγησε και στην διακοπή του ήταν η έλλειψη της ομάδας παρά της χρηματοδότησης έπειτα από feedback των κριτών των διαγωνισμών στους οποίους έλαβε μέρος η Λog. Αλλά είναι ευχάριστο το γεγονός ότι με eye tracking αναλύσεις μπορείς να κάνεις διάγνωση της δυσλεξίας και να κινηθείς ανάλογα, οπότε προσπαθώ ακόμα να βάλω το λιθαράκι μου με τον δικό μου τρόπο.
Σχόλια