Η Αριάδνη Βοζάνη δίνει την οπτική της πάνω σε θέματα που αφορούν την αρχιτεκτονική και την πόλη

Η Αριάδνη Βοζάνη είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ( Μ.Arch., Bartlett UCL) και διδάκτωρ της Architectural Association School of Architecture, (Ph.D) με υποτροφία του ΙΚΥ.

Έχει βραβευτεί σε 9 ελληνικούς και πανευρωπαϊκούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και το έργο της περιλαμβάνει κυρίως τον σχεδιασμό κατοικιών και υπαίθριων χώρων. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και αρχιτεκτονικό έργο σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά και συμμετάσχει σε συνέδρια και εκθέσεις αρχιτεκτονικής. Μέλος του ΔΣ της Εθνικής Πινακοθήκης 2011-2014.

Παράλληλα έχει εργαστεί ως σκηνογράφος (1996 – 2006, 2013-16) σε 25 θεατρικές παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ποιες βασικές αλλαγές εντοπίζετε στις όψεις/εμφάνιση των ελληνικών πόλεων τα τελευταία 10 χρόνια; 

Αν υπάρχει κάποια βασική αλλαγή, αυτή αφορά την εγκατάλειψη  -κυρίως λόγω της  οικονομικής κρίσης-  των όψεων που χρήζουν παρεμβάσεων τόσο σε ιδιωτικά όσο και σε δημόσια κτήρια.

Ταυτόχρονα, καταγράφεται ωστόσο και η τάση  επανάχρησης υφιστάμενων κτιρίων που αποτελούν αναξιοποίητο κτηριακό απόθεμα με επεμβάσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στις όψεις τους. Η τάση αυτή έχει, ήδη, αντίκτυπο  στην πόλη, αν και περιορισμένο, αφού δεν εμφανίζεται τόσο σε ενότητές κτηρίων, αλλά σε σποραδικά και μεμονωμένα κτίσματα στα οικοδομικά τετράγωνα.

Πώς μπορεί το "σκηνικό" των πόλεων να ενεργοποιήσει τη "θεατρικότητα" στο δημόσιο χώρο της ελληνικής πόλης; 

Δεν είμαι σίγουρη ότι η διατύπωση της ερώτησης είναι σαφής. Ο δημόσιος χώρος καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα χαρακτηριστικά των κτηρίων που τον περιβάλλουν. Η επεξεργασία  των όψεων  συμμετέχει στην διαλεκτική μεταξύ ιδιωτικών και δημοσίων χωρών, κυρίως μέσω της τυπολογίας και του σχεδιασμού των ανοιγμάτων. Αν με τον όρο ‘θεατρικότητα’ αναφερόμαστε, μεταξύ άλλων, στην δυνατότητα του δημόσιου χώρου να προκαλεί ανταποδοτικά βλέμματα και συναντήσεις, τότε η επεξεργασία των όψεων που αναφέρονται σε αυτόν είναι κρίσιμη. Στην κατεύθυνση της ενεργοποίησης της θεατρικότητας στον δημόσιο χώρο,  τα χαρακτηριστικά του ‘σκηνικού’ των πόλεων, δηλαδή των όψεων των κτηρίων θα πρέπει να επιτρέπουν την παραπάνω διαλεκτική. Ο χειρισμός του πλήρους - κενού, της  διαφάνειας, ημιδιαφάνειας, μεταβλητότητας των όψεων σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, καθορίζει το είδος της ‘θεατρικότητας’ του δημόσιου χώρου. Ανάλογα με την επεξεργασία τους, οι όψεις μπορεί να αποτελούν από οθόνη προβολής του εσωτερικού των κτηρίων έως το ουδέτερο ‘σκηνικό’ του δημοσίου χώρου, μετατοπίζοντας το κέντρο του ενδιαφέροντος  στο ‘έργο’ που παίζεται εκεί.

Τι χρώμα έχει η ελληνική πόλη; 

Κανένα συγκεκριμένο χρώμα. Τα  περισσότερα οικοδομικά τετράγωνα αποτελούνται από διακριτά κτήρια ‘ψηφίδες’ που τα περισσότερα ή δεν έχουν χρώμα στις όψεις ή αυτό έχει, λόγω του χρόνου, ατονήσει…

Η συνέντευξη παραχωρήθηκε αρχικά στο Archisearch.gr στα πλαίσια του διαγωνισμού Color in Architecture. Για περισσότερες λεπτομέρειες για τον διαγωνισμό πατήστε εδώ.