Το ερώτημα αυτό θέτει ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Interlife, Γιάννης Βοτσαρίδης, μιλώντας στο epixeiro.gr, έχοντας διαπιστώσει ότι ο Έλληνας ασφαλίζεται μόνο σε ότι είναι από το νόμο υποχρεωτικό. Ο Έλληνας δεν προνοεί, δεν ασφαλίζεται όπως ο Ευρωπαίος, για αυτό και πληρώνει από την τσέπη του όταν συμβεί μία ζημιά, διευκρινίζει. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στους οικονομικά αδύναμους που δεν αποταμιεύουν εύκολα χρήματα, εξηγεί ο κος Βοτσαρίδης, τονίζοντας ότι ο εύπορος πάντα θα βρει τρόπο να καλύψει την ζημιά.
Κύριε Βοτσαρίδη, ως άνθρωπος που έχετε μεγάλη εμπειρία από την αγορά και ως CEO στην Interlife, πείτε μας πώς βλέπετε την εξέλιξη της πορείας της οικονομίας της Ελλάδας και την πορεία της ασφαλιστικής αγοράς. Είναι παράλληλες αυτές οι δύο πορείες;
Είναι αυτονόητο ότι η πορεία της Ασφαλιστικής Αγοράς είναι παράλληλη με αυτήν της ελληνικής οικονομίας και των καταναλωτικών δυνατοτήτων των ελληνικών νοικοκυριών. Ήδη, η έστω και αναιμική ανάπτυξη του 2018 είχε τον αντίκτυπό της και στην ασφαλιστική αγορά, της οποίας η παραγωγή έκλεισε για αυτό το έτος στο +1,8%.
Σε τι υστερούμε έναντι του Ευρωπαϊκού μέσου όρου. Υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να αυξήσει το μερίδιο συμμετοχής στον ΑΕΠ της Ελλάδας η ασφαλιστική αγορά;
Είναι γνωστό ότι ο δείκτης συμμετοχής της ασφαλιστικής δαπάνης στο ελληνικό ΑΕΠ είναι το 1/4 του αντίστοιχου ευρωπαϊκού (2% έναντι 8% του ευρωπαϊκού μέσου όρου). Πώς μπορεί το ποσοστό αυτό να αυξηθεί στο μέλλον; Πιστεύω ότι το θέμα αυτό έχει άμεση σχέση με την ασφαλιστική συνείδηση.
O μέσος Έλληνας ασφαλίζεται μόνον όταν είναι υποχρεωτικό από το Νόμο, π.χ. ασφαλίζει μόνο το αυτοκίνητο του – και αυτό όχι πάντα. Απλά δεν προνοεί, προτιμά να πληρώνει αφού προκύψει κάποια ζημιά, στο σπίτι του ή στη δουλειά του, εάν βέβαια μπορεί. Και για αυτό δεν φταίει μόνο η κρίση και τα μνημόνια, γιατί οι Έλληνες δεν ασφαλιζόταν ούτε στις εποχές της ευμάρειας. Η ασφαλιστική συνείδηση είναι τόσο χαμηλή στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων, λόγω της έλλειψης οργανωμένης προώθησης της ασφαλιστικής ιδέας, της διασποράς για πολλά χρόνια των ασφαλιστικών συνδικαλιστικών φορέων αλλά και του κακώς εννοούμενου ανταγωνισμού.
Εμείς οι ίδιοι οι ασφαλιστές, πρέπει να φροντίσουμε για τη διάδοση της ασφαλιστικής ιδέας. Πρέπει να εξηγήσουμε στον κόσμο πως αξίζει τον κόπο να κόψουν από κάπου αλλού για να ασφαλιστούν, το κόστος δεν είναι μεγάλο σε σχέση με το αποτέλεσμα ενώ την ασφάλιση την χρειάζεται περισσότερο ο αδύναμος οικονομικά από τον πιο εύπορο. Ο εύπορος θα βρει τρόπο να καλύψει την ζημιά, αν του συμβεί. Ο πιο αδύναμος θα έχει τεράστιο πρόβλημα, γιατί δεν έχει αποταμιεύσεις.
Οι εταιρίες μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες, να οργανώσουν ενημερωτικές εκστρατείες που θα επικεντρώνονται στην αναγκαιότητα της ασφάλισης για κάθε Έλληνα. Στην ασφάλιση του σπιτιού του, του μαγαζιού του, της εταιρίας του, της υγείας του. Θα πρέπει να προωθηθεί συστηματική εκπαίδευση των αιαμεσολαβητών ώστε αυτοί να καλλιεργήσουν την ασφαλιστική συνείδηση στους πελάτες τους, κατ’ αρχήν για το δικό τους συμφέρον, αλλά και για το συμφέρον των πελατών τους.
Τέλος, η Πολιτεία πρέπει να αναθεωρήσει κάποιες απόψεις και να προσδιορίσει τι πραγματικά πρέπει να είναι υποχρεωτικό: το πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης ή η υποχρεωτική ασφάλιση περιουσιών έναντι φυσικών καταστροφών, όπως κατά του σεισμού και πλημμύρας;
Η ασφαλιστική συνείδηση δεν αποκτάται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται κόπος, χρόνος και χρήμα. Είναι όμως μια μάχη που πρέπει να κερδηθεί. Και πρέπει όλοι μαζί να δουλέψουμε γι αυτό.
Τα δημόσια νοσοκομεία διαθέτουν υψηλής ποιότητας ιατρικό προσωπικό, οι ασφαλιστικές είναι θετικές στο να συνεργαστούν με τα δημόσια νοσοκομεία, ωστόσο ακόμα υπάρχουν προβλήματα.
Ακούμε διαρκώς ότι οι συμπράξεις μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα αποτελούν κλειδί για τη στήριξη της οικονομίας. Με ποιο τρόπο μπορεί να μετέχουν σε αυτά τα σχήματα οι ασφαλιστικές; Για να μιλήσουμε και πρακτικά, ποια τα οφέλη για τους φορολογούμενους; Χρειάζεται να υπάρξει νομοθετικό πλαίσιο που να ρυθμίζει τα σχήματα αυτά (ΣΔΙΤ);
Τομείς στους οποίους μπορεί να υπάρξει συνεργασία μεταξύ δημοσίου τομέα και ασφαλιστικών εταιριών είναι π.χ. η υγεία και τα επαγγελματικά ταμεία. Στο εξωτερικό, τέτοιου είδους συμπράξεις είναι συχνές και αυτονόητες και σε επίπεδο ασφαλειών ζωής, αλλά και γενικών ασφαλίσεων. Ειδικότερα, στον τομέα της υγείας θα μπορούσαν να υπάρξουν τέτοιες συνεργασίες που ενδεχομένως θα βελτίωναν και το επίπεδο παροχής υπηρεσιών στα δημόσια νοσοκομεία, τα οποία, αξίζει να σημειωθεί, ενώ υστερούν σοβαρά σε ξενοδοχειακού τύπου παροχές, διαθέτουν, παρ’ όλα αυτά, υψηλής ποιότητας ιατρικό προσωπικό. Οι ασφαλιστικές εταιρίες θα ήταν θετικές για τέτοιου είδους συνεργασίες, ωστόσο τα δημόσια νοσοκομεία έχουν ακόμη πολλά προβλήματα.
Σε επίπεδο επαγγελματικών ταμείων θα μπορούσαν να υπάρξουν συμπράξεις για το δεύτερο πυλώνα ασφάλισης. Στην χώρα μας, ήδη έχουν αρχίσει να δημιουργούνται τα πρώτα ΤΕΑ.
Όσον αφορά στο νομοθετικό πλαίσιο που ρυθμίζει παρόμοιες συμπράξεις ΣΔΙΤ, είναι πιθανόν να χρειαστούν νέες νομοθετικές ρυθμίσεις, ή τροποποιήσεις.
Τα οφέλη, τέλος, για τους καταναλωτές αναμένεται να είναι σημαντικά, κυρίως όσον αφορά στο κόστος των ασφαλιστικών υπηρεσιών, αλλά και στην ποιότητα της εξυπηρέτησης.
Προσφάτως αντιμετωπίσαμε έντονα φαινόμενα φυσικών καταστροφών. Οι φωτιές στο Μάτι, οι πλημμύρες στην Μάνδρα είναι δύο σοβαρά παραδείγματα. Πώς θα λειτουργούσε ο μηχανισμός αυτός, αν υπήρχαν συμπράξεις μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για τις περιπτώσεις αυτές.
Μια καλή λύση θα ήταν το Δημόσιο να δημιουργούσε έναν φορέα τύπου ΣΔΙΤ για την ασφάλιση της περιουσίας των Ελλήνων από φυσικές καταστροφές, στον οποίο θα συμμετείχε το κράτος και οι ασφαλιστικές εταιρίες. Επειδή όμως το δημόσιο έχει αποδείξει πόσο κακός επιχειρηματίας είναι, θα μπορούσε να δημιουργηθεί, από όσες ασφαλιστικές ενδιαφέρονται, ένα άτυπο pool με μοναδικό σκοπό την ασφάλιση έναντι φυσικών καταστροφών και καταστροφικών κινδύνων.
Η ασφάλιση είναι ακριβή, ασφαλίζονται τα παλαιά σπίτια (και δη σε περιοχές που έχουν πρόβλημα) και τι απαιτείται;
Το κόστος ασφάλισης των κατοικιών διαφέρει ανάλογα με τις συνθήκες - εάν, για παράδειγμα, το ακίνητο είναι πάνω σε ρέμα, εάν είναι σε περιοχή όπου γίνονται πλημμύρες ή κοντά σε δασική περιοχή όπου κινδυνεύει από φωτιά, εάν είναι νέα ή παλαιά κατασκευή. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει φθηνό ή ακριβό ασφάλιστρο. Υπάρχει το ασφάλιστρο κινδύνου.
Τα ομόλογα καταστροφών μπορούν να συμπεριλάβουν και τις καιρικές συνθήκες της Ελλάδας;
Τα ομόλογα καταστροφών είναι τίτλοι υψηλού ρίσκου, είναι ένα είδος ομολόγου που ο εκδότης είναι μια εταιρία ειδικού σκοπού και παρέχει στους ομολογιούχους επενδυτές μια επένδυση η οποία εξαρτάται από την πραγματοποίηση ή όχι ενός ασφαλιστικού συμβάντος. Τα ομόλογα αυτά (Catastrophe Bonds) είναι υψηλού ρίσκου και οι επενδυτές κινδυνεύουν να χάσουν μέρος ή και όλο το υπενδεδυμένο κεφάλαιο εάν συμβεί το γεγονός, ενώ υπόσχονται μεγάλες αποδόσεις αν δεν συμβεί. Επίσης, λόγω της φύσης τους, τα ομόλογα αυτά χρησιμοποιούνται και ως αντιστάθμιση κινδύνου (Risk hedging) στα επενδυτικά χαρτοφυλάκια.
Από την έκδοση των αποτελεσμάτων σας και σύμφωνα με τα όσα ανακοινώσατε στην συνέντευξη Τύπου τον περασμένο Φεβρουάριο στην Θεσσαλονίκη, παρατηρούμε ότι η Interlife κρατά ανοδική πορεία. Ποιο είναι το συστατικό της επιτυχίας σας;
Το κυριότερο στοιχείο που ξεχωρίζει την Interlife είναι η ανθρώπινη επαφή με τους πελάτες της μέσω του εκτεταμένου δικτύου των πιστοποιημένων διαμεσολαβητών της. Εμείς έχουμε δώσει μεγάλη βαρύτητα στην εξυπηρέτηση του συνεργάτη, ο οποίος, αντίστοιχα, δίνει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στους πελάτες του, με τους οποίους διατηρεί διαρκή διαπροσωπική επαφή.
Σε επίπεδο διαχρονικό, θα έλεγα ότι η συνεχής ανάπτυξη και η επιτυχημένη πορεία της εταιρίας οφείλεται στη συνετή και προσεκτική διαχείριση, στην επένδυση στην καινοτομία και στη ψηφιοποίηση και το εξαιρετικής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό της εταιρίας.
Είστε στο Χρηματιστήριο της Κύπρου, μπαίνετε και στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, τι σας οδήγησε σε αυτή σας την απόφαση;
Σκοπεύουμε να μπούμε στην Κύρια Αγορά του ΧΑ. Η είσοδος της εταιρίας σε μια μεγαλύτερη αγορά ήταν μέσα στους στόχους μας και είναι πλέον συμβατή και με τα μεγέθη μας. Η Interlife είναι, άλλωστε, ελληνική εταιρία, δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και είναι λογικό να διαπραγματεύεται στο Εθνικό Χρηματιστήριο.
Ποιοι οι στόχοι σας για το 2019 και 2020;
Οι στόχοι μας είναι να συνεχίσουμε σταθερά να αυξάνουμε το μερίδιό μας στην αγορά, να αυξάνουμε τα έσοδα μας και τα κέρδη μας, όπως κάνουμε κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια, να διατηρήσουμε τον υψηλό δείκτη φερεγγυότητας της εταιρίας - έναν από τους υψηλότερους στην ελληνική ασφαλιστική αγορά - να ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη των συνεργατών - διαμεσολαβητων μας - που είναι ο νευραλγικός κορμός της Interlife - και να συνεχίσουμε να επενδύουμε στη στενή, ανθρώπινη σχέση με τους πελάτες μας, κάτι που αποτελεί το βασικό αξιακό σύστημα της εταιρίας μας από την ίδρυση της μέχρι σήμερα. Επιπλέον, στοχεύουμε σε περαιτέρω ανάπτυξη των πληροφοριακών μας συστημάτων, σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, σε σχεδιασμό νέων, στοχευμένων ασφαλιστικών Προϊόντων και σε επέκταση των δράσεων της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Σχόλια