15 Βήματα για τον Έλληνα Μillennial Εntrepreneur

Τι γίνεται όμως όταν από την θεωρητική προσέγγιση και τον... έξω χορό περάσουμε στην ισχνή πρακτική εφαρμογή; Παρακάτω, σημειώνονται 15 βήματα που προφυλάσσουν και ανακοινώνουν στον υποψήφιο Έλληνα millennial entrepreneur ότι τα πράγματα δεν θα είναι πάντα ρόδινα και κατασκευασμένα με σενάρια και essence από τη Wall Street, τη Madison Avenue, τη Silicone Valley και το Palo Alto. Η εικόνα του να δουλεύεις αραχτός και ηλιοκαμένος με το Mac δίνοντας εντολές, μάλλον είναι βγαλμένη από κάποια σειρά! 

1. Δεν βγάζεις εύκολα λεφτά – παράγεις συνεχείς κύκλους επένδυσης. Αν νομίζεις ότι η παραγωγικότητα αποδίδει μερίσματα και μεγάλες εισροές, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτείς. Το θέμα είναι να «γυρίζουν» στην αγορά τα κεφάλαια και τα όποια ταμειακά αποτελέσματα. 
2. Δεν φτιάχνεις περιουσία – κατασκευάζεις ventures. Μη θαμπώνεσαι από τη λάμψη και την καλοστημένη χλιδή. Το τι βλέπεις στα web summits και στη διεθνή επιχειρηματική ειδησεογραφία δεν σημαίνει ότι είναι γραφτό να γίνει και στην δική σου περίπτωση. Ο στόχος είναι να αφήσεις το αποτύπωμα σου ως σοβαρός και υπολογίσιμος παίκτης της αγοράς και όχι ως ακόμη ένας νεόπλουτος με τη λογική του βιοτέχνη των 80s.
3. To «μαγαζί» δεν είναι δικό σου – είναι όλων. Μόνος θα πας μέχρι τη γωνία. Μαζί με τους συνεργάτες και τους εμπλεκόμενους της αλυσίδας αξίας της εταιρείας μπορεί και να κατακτήσετε αργά και σταθερά κάποια μερίδια αγοράς. Το συμμετοχικό management είναι από τις βασικές δεξιότητες που οφείλει να εκπέμπει το επιχειρηματικό μυαλό της νέας γενιάς.
4. Δεν έχει ωράριο – έχει μόνο αφετηριακά σημεία. Αν θέλεις ένα σταθερό ωράριο, να πληρώνεσαι κάθε δύο εβδομάδες και να εργάζεσαι μέχρι σαράντα ώρες την εβδομάδα, τότε το spectrum των startups είναι απαγορευτικό. Αυτό που δίνει σίγουρα πράσινο φως είναι η στάση για καθημερινές αλλαγές και απρόβλεπτες προκλήσεις. Μερικές από αυτές όμως μπορεί να οδηγήσουν σε θεαματικά αποτελέσματα. Απλώς δεν το ξέρεις από την αρχή και... κολυμπάς μέχρι να το μάθεις.
5. Εδώ δεν έχει δουλειά – έχει δημιουργία. Δεν δουλεύουμε για να παραδώσουμε μια σειρά από έργα και projects. Αισθανόμαστε μια εσωτερική ανάγκη να δημιουργούμε και να εξελίσσουμε το πλαίσιο εργασίας που καλούμαστε να δραστηριοποιηθούμε γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε σαν προσωπικότητες να μην χαράσσουμε κάθε μέρα καινούργιες προοπτικές και νεοσύστατες εμπειρίες. Αλλιώς η δουλειά είναι βαρετή και μονόχνοτη. 
6. Δεν έχει μόνο functionality (operations, logistics, finance, development). Έχει αποκλειστικά ανθρώπους – και όχι ανθρώπινους πόρους. Στο τέλος της ημέρας, έτσι κι αλλιώς, όλα γίνονται από ανθρώπους για ανθρώπους. Ακόμα! Its all about people, λοιπόν. 
7. Δεν πατάμε στη λογική του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος (competitive advantage). Τα 80s είναι τριάντα χρόνια πίσω, άσχετα αν είναι στη μόδα σε κάποιες τάσεις! Αυτό που έχουμε πολύ έντονο είναι ένα αυθεντικό initiative – μια πολύ χαρακτηριστική ικανότητα φαντασίας, διαίσθησης, ενεργοποίησης και κινητικότητας των επιχειρηματικών πραγμάτων.
8. Σε καμία περίπτωση δεν είναι μαραθώνιος γρήγορου τρεξίματος με το ποιος έκανε καλύτερο χρόνο. Η σύγχρονη ψηφιακή επιχειρηματικότητα είναι ένας διαρκής αγώνας σταθερού περπατήματος, χωρίς τέλος, αλλά με στάσεις αναθεώρησης της διαδρομής. Κανένας από τους πολύ λαμπερούς που θαυμάζεις δεν ξεκίνησε με ένα σκοπό τον οποίο δεν τον προσάρμοσε ανάλογα στην πετυχημένη πορεία. Η προσαρμοστικότητα είναι το κλειδί της επιτυχίας. Κάτι που αν βιάζεσαι, το χάνεις. Αργά και σταθερά – παλιό αλλά καλό. Ισχύει. 
9. Δεν υπάρχει ένας αποκλειστικός στόχος – υπάρχει μια συστηματική αναγέννηση ιδεών. Όταν αρχίσεις να γλυκαίνεσαι από το εξαιρετικό brand για το οποίο δίνεις αγώνα καθημερινά, θα νιώσεις μια άμεση, ξεκάθαρη ανάγκη να το πας ένα βήμα παρακάτω κάθε φορά που θα πετυχαίνεις έναν στόχο. ΥΓ: δεν θα γλυκαθείς από τα χρήματα, όσο από τη φήμη του ποιοτικού word of mouth. 
10. H δουλειά δεν γίνεται όπως την προσέγγιζαν οι γονείς σου και οι παλιότερες γενιές. Θα μάθεις γρήγορα – μπορεί όχι εύκολα, αν υπάρχει κάποιος «δοτός» οικογενειακός μέντορας – πως η συνέχεια της οικογενειακής επιχείρησης στην ουσία ξαναρχίζει από το σημείο 0. Μια παραδοχή σημείου καμπής που πολύ δύσκολα θα αφουγκραστούν και οι δύο πλευρές – γενιές. 
11. Η τεχνολογία και η πολλά υποσχόμενη ρομποτική δεν είναι το κλειδί. Το storytelling είναι η αφορμή για το μελλοντικό οικοδόμημα που θα ξεκινάει από τη φυσική και παραδοσιακή μεθοδολογία και θα μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ψηφιακό μετασχηματισμό. Μόνες τους οι μηχανές και οι αλγόριθμοι δεν μπορούν. Χρειάζονται έναν πιο «παρεΐστικο» προγραμματισμό. 
12. Τα social media είναι ένα από τα μέσα επικοινωνίας και προβολής εικόνας του ευρύτερου brand awareness στο οποίο συνεισφέρεις καθημερινά. Δεν είναι όμως ο αποκλειστικός αποδέκτης όλων όσων πραγματοποιείς. Είναι λάθος να επιχειρείς για το post, το story, το comment, το contest και όλο το content marketing. Είναι καταπληκτικό πλαίσιο επικοινωνίας, αρκεί να μην μετατρέπεται η αποστολή της εταιρείας και η φύση της δουλειάς σε media company!
13. Στην Ελλάδα δεν έχει πολλά χρόνια που απελευθερώθηκε και αποενοχοποιήθηκε ο ρόλος του νεαρού επιχειρηματία. Και δεν εννοείται ο ρόλος του μικρομέτοχου σε μαγαζί εστίασης. Πριν κάνεις το δικό σου βήμα, βγες έξω από το «μαύρο κουτί» του μικρόκοσμου, ενημερώσου, δικτυώσου, διάβασε, επιμορφώσου, άκου και μη μιλάς και στην καλύτερη περίπτωση κυνήγησε μια ευκαιρία στο εξωτερικό για να προσφέρεις υπηρεσίες από οποιαδήποτε πόστο και θέση σε έναν κλάδο μιας αντίστοιχης επιχείρησης του προσδοκώμενου ενδιαφέροντος σου. 
14. Δεν χρειάζεται να γκρινιάζεις για τη φορολογία και το ΦΠΑ. Εστίασε στην επίτευξη των στόχων και «δούλεψε» όσο καλύτερα μπορείς την εστίαση διαφοροποίησης κέρδους. Μη σε νοιάζει τόσο τι κάνει ο ανταγωνισμός αλλά τι δεν κάνει. Προσπάθησε να πάρεις τα ΔΕΝ και να τα κάνεις ΝΑ. Είναι καταπληκτικό το πόσο θετικά μπορεί να δουλέψει αυτή η εκδοχή.
15. Το influencer marketing είναι μια φούσκα της εποχής. Είναι μόδα, που θα περάσει. Μην τις δίνεις περισσότερη αξία, ενέργεια και χρόνο από αυτό που πραγματικά απαιτείται για τις συγκεκριμένες συνεργασίες. Και να θυμάσαι πως είναι απλώς η εξέλιξη του opinion leadership. Και πιο παλιά του όρου (Σημαίνων – Σημαινόμενο). Στην ουσία δεν είναι κάτι άλλο. Είναι διαφήμιση, πόσο πιο λαϊκά να το πούμε. 

Αυτά και πολλά ακόμα χρήσιμα και άγραφα tips χρειάζεται να μεταδίδονται, χωρίς να συμβουλεύουν με σοβαροφάνεια, ώστε να βελτιστοποιήσουν μια δυνατή αντίληψη και στάση ανθρώπου που θέλει να ασχοληθεί με το επάγγελμα του επιχειρηματία. Διότι ο μοντέρνος Έλληνας, τριαντάρης επιχειρηματίας, καλό είναι να ξέρει ότι δεν θα δουλεύει για τη δουλειά. Εργάζεται και συμμετέχει με πάθος σε αυτό στο οποίο δίνεται, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να χαμογελάει χωρίς αυτό. Του είναι απαραίτητο. Η επιχειρηματικότητα είναι τρόπος ζωής. Την παντρεύεσαι και πορεύεσαι μαζί της.

Και ναι, στο τέλος της ημέρας, η έκφραση του θα προδοθεί από το μεγαλύτερο χαμόγελο που μπορεί να φορέσει ποτέ άνθρωπος. Γιατί αν πετύχει – που κάποια επαναλαμβανόμενη στιγμή θα πετύχει – τότε η ηθική ικανοποίηση δεν πληρώνεται με τίποτα, αφήνοντας πίσω σταδιακά και ξεχνώντας όλη τη δύσκολη αναρρίχηση προς την κορυφή. Και στην κορυφή έχει μια αξιοζήλευτη γαλήνη που δεν εξαργυρώνεται εύκολα! Αρκεί να μη ζαλιστείς από την έπαρση. Αλλά αυτό είναι θέμα για ένα άλλο άρθρο.